"ဝမ္ရ္ိေပၚ...ေမာနင္း....''
"အင္း..ေရာက္လာၿပီလား..ငါအိမ္ျပန္လိုက္ဦးမယ္..''
"ဘာလဲ..မနက္ပိုင္း..duty မ႐ွိဘူးလား..''
"႐ွိတယ္...အေရးေပၚလူနာလည္းမ႐ွိေသးေတာ့..အိမ္ခဏျပန္မို႔...မင္းလည္းေဆးရံုမွာ႐ွိမယ္မလား...''
"ေအးပါကြာ..႐ွိမယ္..မနက္ပိုင္းကစီနီယာဝမ္နင္ရဲ႕dutyပဲမလား..''
"အင္း..ဟုတ္တယ္ေလ.ဘာလို႔လဲ..''
"ေမးၾကည့္တာပါကြာ..''
"အာ့ဆို ငါခဏျပန္လိုက္ဦးမယ္...အာ့..မေန႔က brain tumor ႐ွိတဲ့လူနာကို..စစ္ေဆးေပးဦး..''
"ဟင္.မေန႔က Emergency ျဖစ္သြားတာလား. "
"အင္း...ဟုတ္တယ္..ငါျပန္ေတာ့မယ္..တစ္ခုခုဆိုဖုန္းဆက္လို္က္..''
"အင္း..''
ဝမ္ရိေပၚတစ္မနက္ခင္းလံုးပင္ပန္းထားတာနဲ႔..က်န္းခ်န္နဲ႔dutyခဏခ်ိန္းကာ.အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့လို္က္ေလသည္...
ဆိုက္ကယ္အစား..သူ႔ေဘးတြင္ရပ္ထားသည့္.ၿပိဳင္ကားအျဖဴေရာင္ေလးထဲသုိ႔ဝင္လိုက္ေလသည္.....
ဘယ္သူထင္မွာလဲ..ထိုဆရာဝန္ေပါက္စhouse surgery second yearက ထိုကဲ့သုိ႔ၿပိဳ္င္ကားအထိဝယ္စီးႏိုင္ေအာင္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုတာ.....
ေဆးရံုမွေမာင္းထြက္သြားေသာၿပိဳင္ကားအျဖဴေရာင္ေလးကိုၾကည့္ကာအံ့ျသေနေသာစစ္ေကြၽး...
"ဝါး...အဲ့ၿပိဳင္ကားအျဖဴေရာင္ေလးဘယ္သူဟာလဲမသိ...မိုက္တယ္ကြာ...''
ဝမ္ရိေပၚအိမ္သို႔မျပန္ခင္ ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲဝင္ကာေသာက္ေနက် black coffee ကိုမွာလိုက္ေလသည္....
ဆိုင္တြင္းသို႔ဟိုဘက္လွည့္ဒီဘက္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္..ေထာင့္တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့အၾကည့္မ်ားကိုရပ္လိုက္မိသည္.....
"ဟို..black coffee ကို..ပါဆယ္မလုပ္နဲ႔ေတာ့..ဆိုင္မွာပဲေသာက္ေတာ့မယ္..''
"ဟုတ္ကဲ့ပါ...''
အၾကည့္ရပ္သြားေသာေထာင့္တစ္ေနရာနဲ႔မနီးမေဝးတြင္ထိုင္လိုက္ေလသည္...
"ဟန္နာ..မေတြ႔တာေတာင္ၾကာၿပီေနာ္..''
"နင္အခုထိမေျပာင္းလဲေသးဘူးေနာ္. ေ႐ွာင္းက်န္႔..''
