Note: This story was written ages ago. Lol Hindi ko na ire-rewrite kasi masterpiece ito ng old-self ko. Hahahaha Sana po suportahan nyo pa rin ako sa mga ibang story ko.
Maraming salamat po. :)
Shiro's POV:
"Being replaced is such a worst feeling."
Everyone? Who wouldn't agree with this statement?
Whtvr. Im Shiro Jin. 18 years old .
Half Japanese, Half korean, Half Filipino.
My Okaachan(Mom) is Half Japanese, and my Abeoji(Dad) is Half Korean.
And they're both Half Filipino kaya nandito ako ngayon sa Pilipinas at nagtatagalog para sa inyong lahat.
Alam kong masyadong 'RARE' ang breed ko pero ganun talaga.
Fiction to eh. You can imagine or invent everything you want.
Kaya eto. Ibabahagi ko sa inyo ang kwento ng love life ko dahil ako ang Protagonist ng storyang 'to.
At ayokong matuyuan kayo ng dugo kaya hindi ito pure tagalog. Hindi din ito pure English para hindi kayo ma-nosebleed katulad ng nangyayari sa Author minsan. Tsk Tsk
So AGAIN. I'm Shiro Jin. SHIRO JIN. Wag nyong kalimutan yan.
Kung may kapangalan man ako.
PWES!
Wala lang. Edi may kapangalan. Tsk! Kaasar naman -____-
Basta nag-iisa lang ako.
Walang kapareho, walang katulad!
*wink*
Mihos' POV:
"Just because a relationship ended, doesn't mean the feelings did."
Masama bang balikan yung mga masasayang alaala nyo noon?
MASAMA BA?
Hindi naman diba? Tsaka, nakapagmove-on na rin naman ako eh.
Hindi naman siguro bawal mag throw back diba?
DIBA?
Tsssssssssk! Nakakainis.
Alam nyo yung feeling na bigla-bigla mo na lang syang maaalala pagkatapos ng ilang taon? Tapos yung spark biglang bumabalik-
TEKA! JOKE LANG. Di na pala kasali yung SPARK-SPARK na yan. Kainis.
Ba't nadulas akong sabihin sa inyo yun? Este ba't nadulas ako kanina?
ARGH! Busit! HUHUHUHUHUHU
Naka move-on nako ehh! NAKA MOVE-ON na akoooo!
Ba't ganito? Ba't may nararamdaman pa rin ako?
Normal lang naman siguro to diba?
DIBA?
Ok lang naman siguro to diba?
DIBA?
Kainiiiiiis!
*inhale*
*exhale*
Ok lang to. Wala lang to. This is just a common feeling lalo na kung naka move-on ka na.
TNGNA. SINO NILOKO KO?!
KAYO?!
Eh kahit nga kayo alam kung ano talaga ang nararamdaman ko eh. Huhuhuhuhuhu
Ayoko na! Ayoko na! I moved on already.
Masyado nang matagal to. GRAVY!
Ba't ba kasi nauso yang throwback na yan?
AT DI PORKE THURSDAY NGAYON EH MAKIKIUSO DIN AKO?
Aish Busit.
Ay teka wait.
SOOOOOOOOOOOOOOOOORRY! XD
Ang haba na ng naging drama ko eh hindi pa pala ako nagpakilala sa inyo XD
I'm Miho Chou. Yep. Ganyan lang kaiksi ng pangalan ko.
Ok na nga yun, atleast hindi ako mahihirapan sa pagsulat ng pangalan ko XD XD XD
17 years old pa lang ako. Feeling ko nga ayoko pang mag 18 kasi gusto ko parin maging bata. Hohohoho
Kasi diba? Kapag 18 ka na, parang yun na yung unang edad sa pagtanda?
Ayy gravy! XD
Basta ganun. Ayokong tumanda but i'm still looking forward for my Debut Party. Alam nyo na, araw ko yun! XD
Pero matagal pa naman, wag kayong ma excite. Lol
So yun. Dito na muna matatapos ang First Chapter ng Story na to.
Sorry medyo boring.
Parang first day of class, puro pagpapakilala. HAHAHAHAHAHAHAHAHA
Yun na! Next chapter na lang kayo! Mag s-start na din naman ang klase next week ehh XD
(AND BTW. SI SHIRO PO YANG NASA TAAS XD)
Tenkyuuu :*
BINABASA MO ANG
Prince in Disguise
Teen FictionSuplado. Nakakainis. Nakakabadtrip. Napakawalang-modo. Matigas ang ulo. Ma-pride. At higit sa lahat, ggu. Yan ang tingin ni Miho kay Shiro. Isa kasi syang lalake na wala nang ginawa kundi inisin sya. Hindi nya kaya ang ugali ng bagong Kaklase nya na...
