Al-Ibriz ( الجزء ٣٠ )

Surat An-naba' (12-26)

(١٢-١٣)
Lan Allah ta'ala wus anjenengake langit pitu kang kuwat-kuwat (ora benthet, ora geripis samana lawase) lan uga nitahaken damar kang banget padange (iya iku srengenge, wus samana lawase ora tahu rewel, ora tahu dongkrok (kumuh), lakune pancet (konstan) : Pendak jam enem isuk mecungul saking wetan, pendak jam enem sore surup ana ing kulon, ora tahu gesah sulaya)

(Coba kaya apa rupane dunya, lamun ora ana srengenge?)

(١٤-١٥-١٦)
Lan Allah ta'ala nurunake saking mendhung kang dhedhet rupa banyu kang kumesok,  kang jalaran banyu mau Allah ta'ala nuli nyukulake wiji-wiji lan cecukulan lan kebonan kang rempek asri. (kapriye rasane upama ora ana udan?)

(١٧-١٨-١٩-٢٠)
Sejatine dina putusan ing antarane makhluke Allah ta'ala iku minangka dadi wates. Wates tumibane siksa utawa ganjaran. (yaiku dinane becik katitik, ala ketara)

Iya dina iku, dina disebule corong kang kaping pindho.

Nuli nyawa-nyawa padha bali menyang jasade dhewe.

Padha teka ana ing ara-ara Mahsyar, pirang-pirang golongan.

Nalika iku langit-langit dibukak, hingga dadi pirang-pirang lawang, hingga gunung-gunung mau , dadi bledug amun-amun (bayang-bayang)

(٢١-٢٢-٢٣-٢٤-٢٥-٢٦)
Sak temene neraka Jahannam iku tansah ngadang-angedawang marang wong-wong kang padha lacut kafir, wong-wong kafir ora ana kang kaliwatan, mesti mlebu neraka Jahannam.

Wong-wong kafir padha tetep ana ing Jahannam kono selawas-lawase.

Ana ing Jahannam kono, ahli neraka ora padha bisa ngerasaake adem, iya iku turu, lan ora ngerasaake ngombe, kejaba banyu kang banget panase lan nanah campur getih.

Kang mangkono mau minangka dadi wales kang wus sak mestine.

Kalau ada pertanyaan, saran, dan kritik. Silahkan komen atau dm. Terimakasih...

{••••••••••••••••••••••••••••••••}