Red

Part 1

Hayley
Μέρα. Ξέρεις οι μέρες είναι και οι πιο βάναυσες. Ξυπνάς πρέπει να σηκωθείς από το κρεβάτι, πράγμα που δεν μπορείς να το κανεις ειδικά αν έχεις σχολείο, και μετά να πάρεις τα πόδια σου και όλο σου το σώμα και να πας στην κουζίνα να καταβροχθίσεις λες και έχουμε κατοχή και θα μας τελειώσουν τα τρόφιμα.

Αυτή είναι η καθημερινότητα μου. Ξυπνάω, πηγαίνω κουζίνα, τρώω και μετά πάω σχολείο. Αντε, άμα έχω και όρεξη κάνω και κάνω και μπάνιο πριν. Αλλά δεν προλαβαίνω γιατί έχω ένα κοράκι από πάνω μου να μου φωνάζει ότι άργησα στο σχολείο.

«Έλα Hayley σήκω πάλι θα αργήσεις» είπε η μητέρα μου καθώς έβγαζε το γάλα από το ψυγείο.

Ναι καλα καταλάβατε το κοράκι είναι η μητέρα μου.

«Τώρα έρχομαι» βαριεστημένα σηκώθηκα και πήγα στην τουαλετα, μάλλον σήμερα έχω τα κέφια μου.

Κοιταζομαι στον καθρέφτη και βλέπω  ένα κορίτσι. Ένα απλο κορίτσι. Ανακατεμένα μαλλια από τον ύπνο θαμπά μάτια από το κλάμα και σκασμενα χείλη διοτι συνέχεια τα πειράζω. Αλλά τα μάτια είναι αυτά που κάνουν την διαφορά. Τα μάτια μου προδίδουν τόσα πολλά. Ο άλλος μπορεί να με καταλάβει από χιλιόμετρα. Αλλά όχι. Δεν θα το αφήσω να με καταβάλλει ότι έγινε έγινε.

Μακάρι να ήξερα...

Να ηξερα ποιος. Ποιο απάνθρωπο κτήνος μπόρεσε να κάνει κάτι τόσο... δεν βρίσκω λόγια να το περιγράψω.

Βαριεμαι να πάω σχολείο. Απλά δεν το θέλω. Δεν μ αρέσει να βλέπω τις ίδιες μάπες κάθε χρόνο. Υους καθηγητες με το ίδιο ξινό υφος και τα ίδια τσουλάκια να παρακαλάνε για ένα φάσωμα. Δηλαδή κοντεύουν να το κάνουν στους διαδρόμους. Κάνε λίγο κράτη ρε αδερφέ. Τα μπουρδέλα γιατί τα ίδρυσαν ε; Ένα μεροκάματο θέλουν να βγάλουν κ αυτοί και εσείς το κάνετε στο σχολείο. Τζίζους κράιστ. 

«Θα κατέβεις επιτέλους ρε Hayley; Τί κάνεις τόσες ώρες πάνω; Μην μου πεις ότι...» της έκανα eye roll και έκατσα στην καρέκλα μου

«Μαμά το ξεκαθαρίσαμε δεν θα το ξανά κάνω ικανοποιημένη;» Γύρισε και με κοίταξε με μάτια πονεμένα

Ξέρει, βασικά με είδε μια μέρα που χαρακωνόμουν. Δεν αντέχα. Με αηδιάζει το σώμα μου και το δέρμα ύστερα από...

«Αγάπη μου, αυτό έλεγες και την προηγούμενη φορά και όμως το ξανάκανες, ξέρω σου είναι δύσκολο όμως είμαι δίπλα σου και πάντ-»