Πανέμορφο μέρος μα ταυτόχρονα τόσο επικίνδυνο...

Τελευταία φορά..

-Μαμά θα βγω έξω με τους φίλους μου,θα γυρίσω λογικά στις 9-10 το βράδυ.
-Εντάξει παιδί μου να προσέχεις και να περάσετε καλά!
-Θα προσέχω σε ευχαριστώ πολύ!!

~Κανείς δεν γνώριζε πως θα ήταν η τελευταία φορά..~

Το παιδί βγήκε μαζί με την παρέα του,ξανά συναντήθηκαν μετά από καιρό όλοι μαζί,πέρασαν ευχάριστα με γέλια,χαρές,βλακείες και διάφορα παιχνίδια όπου έπαιζαν..
Έλεγαν τα νέα τους,πήγαιναν βόλτες..
Όλοι μαζί το μεσημέρι..
Κανείς δεν ήξερε..
Κανείς δεν ήξερε πως θα ήταν η τελευταία φορά που είχαν μαζευτεί όλη η παρέα μαζί..
Το απόγευμα ήρθε η ώρα να φύγουν τα μισά παιδιά της παρέας έτσι και χωρίστηκαν..
Ελπίζοντας πως θα ξανά συναντηθούν πάλι σε λίγο καιρό...
Κάτι που δεν θα ξανά γινόταν..
Το παιδί μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας που έμειναν πήγαν βόλτα στο μέρος όπου πήγαιναν πάντα..
Το μέρος είναι πανέμορφο μα ταυτόχρονα τόσο επικίνδυνο...
Η διώρυγα..
Δύο βουνά αριστερά-δεξιά όπου έχουν μια σχετικά μικρή απόσταση μεταξύ τους και στην μέση κάτω με ύψος 60 μέτρων η θάλασσα που περνούν τα καράβια είτε τα πλοία..
Γενικότερα παιδιά κόβουν βόλτες εκεί..
Υπάρχουν κίνδυνοι να πέσουν άνθρωποι καταλάθος,υπάρχουν και άνθρωποι όπου θέλουν να δώσουν ένα τέλος στην ζωή τους..
Στην διώρυγα έχουν χαθεί αρκετές ανθρώπινες ψυχές..αθώες ψυχές..παιδιά και μεγάλοι..
Είναι πολύ κρίμα και πολύ άδικο..
9 πάρα τέταρτο..
Εγώ καθόμουν στο μπαλκόνι,δεν αισθανόμουν καθόλου καλά είχα ένα πολύ δυνατό κακό προαίσθημα..
Όταν έχω κάποιο προαίσθημα με πιάνει ένας έντονος πόνος αριστερά στο θώρακα προς την καρδιά..
Πράγματι μου βγαίνουν αληθινά τα προαισθήματα κάθε φορά..
Το παιδί πήγε με την παρέα του εκεί,ήταν με το ποδήλατο και έκοβε βόλτες στο σημείο του αριστερού βουνού όπου καταλάθος γλίστρησε σε ένα μέρος της λάσπης και έπεσε..
Έχει ύψος η διώρυγα 60 μέτρα..
Μόνο και μόνο από το τόσο μεγάλο ύψος δεν γίνεται να επιζήσει κάποιος..
Δεν έχει επιζήσει κανένας που έχει πέσει ή έχει αυτοκτονήσει από εκεί..
Οι ενισχύσεις ήρθαν..
Μα ήδη ήταν πολύ αργά..
Το παιδί ήταν νεκρό..
Το μετέφεραν στο νοσοκομείο αλλά δεν ήταν ζωντανός..
Ήταν το τέλος..
Πήραν τηλέφωνο την οικογένεια του ώστε να τους ενημερώσουν..
Η μητέρα του εκείνη την στιγμή έβαφε τα αυγά κόκκινα..
Ήταν Μεγάλη Πέμπτη..
Κατέρρευσε όταν το άκουσε..
Είχαν μείνει σοκαρισμένοι..
Μητέρα,πατέρας,η αδελφή του..συγγενείς,άνθρωποι του χωριού και της πόλης..
Παιδιά από το σχολείο μου...
Όλοι...
Είναι μια πολύ στενάχωρη εικόνα να βλέπεις να ανεβασμένες αναμνήσεις γράφοντας "θα μας λείψεις.."
Είναι κάτι δυσάρεστο....
Είναι κάτι τόσο δύσκολο να ξανά βρεις την δύναμη σου...
Και ας θέλει όσο χρόνο χρειαστεί..
Είναι μπέσα μία από τις χειρότερες στιγμές..

Αυτό το γεγονός είναι αληθινό..
Συνέβησε την Μεγάλη Πέμπτη..
Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω η ίδια ούτε οι υπόλοιποι γύρω μου..

Θα σας μεταφέρω το εξής μήνυμα...

Έχετε όλοι μα όλοι σας που το διαβάζετε αυτό εδώ..
Δικούς σας ανθρώπους που σας αγαπάνε..
ΟΛΟΙ ΣΑΣ
Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ που να μην έχει κάποιον άνθρωπο που να μην τον αγαπά και να μην τον νοιάζεται.
Έστω ένας,μα έστω έναν θα έχουμε και αυτό το ΕΝΑ κάτι είναι,δεν είναι το ένα τίποτα..
Εκτιμήστε το..
Μάθετε να προσέχετε καλά τους εαυτούς σας έχετε
οικογένεια,συγγενείς,φίλους που σας αγαπάνε και σας θέλουν ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ
Σκεφτείτε λογικά..
Υπάρχουν άτομα από εσάς που σίγουρα θα σκέφτονται την αυτοκτονία..
Τις συνέπειες τις γνωρίζετε όμως;
Το πως θα κάνετε τους γύρω ανθρώπους σας με ένα μονάχα λάθος..;
Με ένα μονάχα ατύχημα που θα κοστίσει μια πολύτιμη ζωή;
Ανοίξτε τα μάτια σας..
Δείτε καλύτερα με την σωστή οπτική γωνία που πρέπει..
Αγκαλιάστε σφιχτά τους ανθρώπους αυτούς που έχετε κοντά σας..
Γιατί ποτέ κανείς μας δεν γνωρίζει το πότε θα είναι η τελευταία φορά που θα τους ξανά δούμε...
Ζήστε,μην τα παρατάτε με την πρώτη δυσκολία ή τις δυσκολίες όπου έχετε..
Μάθετε να τις αντιμετωπίζετε με τους τρόπους που πρέπει..
Ζωή είναι..
Και μέσα από αυτήν πρέπει να μάθουμε να ζούμε θέλουμε δεν θέλουμε..
Έχεις μια ζωή..
Εκτίμησε την..
Ένα μικρό λάθος όπου εσύ δεν πρόσεξες θα σου κοστίσει μια ολόκληρη ζωή..
Να το θυμάσαι..