Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο βλέπω ένα δρόμο.
Γκρι, μουντό.
Ίχνος ζωής δεν φαίνεται να υπάρχει.
Μαζί μ'αυτόν και ο ουρανός συμπάσχει.
Δάκρυα πέφτουνε πολλά
πάνω στις λιμνούλες
που έχουν σχηματιστεί.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα δικά μου δάκρυα.
Έρχονται ξαφνικά.
Τα μάτια μου θολώνουν.
Δεν ξέρω αν σταματήσουν ποτέ.
Το εύχομαι.
Αυτό όμως μόνο η καρδιά το ξέρει.
-----------------------------
Εκεί ωστόσο που δεν το περιμένεις
εμφανίζεται μια αχτίδα φωτός
πίσω από τα σύννεφα.
Τότε αρχίζεις να πιστεύεις
ότι ίσως μια μέρα
τα πράγματα θα φτιάξουν.
Ότι θα βρεις τη χαρά στη ζωή σου.
Ότι θα ζεις.
Πραγματικά.
Δεν θα είσαι παθητική.
Θα ξεπερνάς τον πόνο.
Θα δείξεις σε όλους αυτούς που σε υποτιμούν
το μέγεθος της δύναμης σου.
Γι'αυτό μην τα παρατάς.
Συνέχισε να ελπίζεις.
YOU ARE READING
Something like poem!
PoetryFind yourself is really hard. You have to search inside of you. You have to try it.. You need to try it! It is necessary to do it whatever the cost is, because that is the only thing will save you and make you face the world. With that you will kno...
