Sahi aşk neydi? Mutluluk mu?
Sadakat mi?
Güven mi yoksa sadece sevgiden mi ibarettir?
Böyle düsünen insanlar taniyorum. Yalnizca sevmek.. her turlu hatasiyla, yanlislariyla
Ama birr de karşılıksız. Bazıları der ki zaten aşk karşılıksızca sevmektir. Bu bir bakıma doğru. Ama insan yipraniyor işte. Bir de canindan bir parçaysa bunu yaşayan insan kiziyor.
Hatta kizdigim nokta da ne biliyor musun?
3 yildir hiç araliksiz sevdiğin halde, ona her gece uyumadan şiirler yazdığın halde, sirf mutlu olsun diye başkalariyla çikmasindan bile mutlu olan bir insan tanıyorum. Bu yalnizca koşulsuz sevendir. Böyle insanlar varsa hala, aşka verilen değer ölmemiş demektir.
Ama be gerizekalı, be hayvan..
Kız "hayatta söylemem" dediği halde bile sana söylüyorsa durumunu insan bir mutlu olur efendime söyliyim bir konuşurr. Kızıyorum ama sadece ona değil değer bilmeyen bir insanla hala masumca konuşmaya çalışmasına..
En çok da unuttum diye arkadaş ortamında buna benzer şeyler söylüyor.
Dogru olabilir bunu ben bilemem. Ama sadece her gece şiirler yazdiracak kadar buyuk bir aşkın bu kadar çabuk sönüvereceğini düsünemedigim icin.
Neyse o öyle diyorsa öyledir. Ama ben hicbir zaman onun sevgisini hak ettiğini düşünmüyorum zaten o da düşünmüyorr..
Hatta ben bazen derdim ki; Kesinlikle o iyi bir cocuk olmadigi icin sen onu hak etmiyorsun ve Bir araya gelmiyorsunuz. Allah herşeyi bilendir her zaman. Ve bazen olmasini cok istedigimiz bir sey zamanla "iyiki olmamis" lafina dönüşüverir.
