YouTube One-shots❤ (Finished)

Rucan - Legends of Gaming, Pokémon GO

Duncan POV
'Drie, twee, een, go!' We lopen meteen verschillende richtingen uit en houden onze telefoon in de gaten. We doen een challenge voor Legends of Gaming, zoveel mogelijk zeldzame Pokémon vangen in twee duo's, Link is samen met Jeremy, en ik ben met Rudi. We lopen door het bos heen, terwijl de camera's van LOG ons volgen. Om de één of andere reden voel ik me nerveus in Rudi's buurt. Ik word rood, ik begin te stotteren, ik ben er met mijn hoofd niet bij en nog meer van dat soort dingen. Ik heb geen idee wat zo'n gevoel is, ik heb zoiets nog nooit eerder gevoeld. 'Aarde aan Duncan!' roept Rudi en ik schrik op uit mijn gedachten. 'Watte?' vraag ik afwezig. 'Gaat het wel met je? Je bent nogal afwezig.' zegt Rudi. Ik merk iets van bezorgdheid in zijn stem te horen. 'Het gaat prima, hoor.' antwoord ik. 'Oké, maar laat die Haunter niet onsnappen, alsjeblieft!' grinnikt Rudi. 'Hè?' Ik kijk op mijn telefoon en er staat een Haunter in beeld. Ik probeer Haunter te vangen, en haal even rustig adem als me dat lukt. Ik probeer me uit alle macht te focussen op het vangen van de Pokémon, maar het lukt me totaal niet. Mijn gedachten gaan overal heen, behalve de goede kant op. Het is net een paar weken uit met Alissa, zou dat me zo dwarszitten? Alissa had in de gaten dat ik niet meer 100% voor haar ging, en toen heeft ze het uitgemaakt. De eerste paar dagen was ik er best kapot van, maar het leek wel weer de goede kant op te gaan. Maar toen ik bij de locatie aankwam, voor de opnames voor LOG, gingen mijn gevoelens me weer in de weg zitten. Ik heb echt geen flauw idee wat er om me heen of in mijn hoofd gebeurt. 'Kunnen we even pauzeren, alsjeblieft?' hoor ik Rudi aan de cameraman vragen. 'Prima, hoelang?' vraagt de cameraman. 'Vijf minuten is wel voldoende, denk ik.' antwoordt Rudi. 'Prima.' Rudi pakt mijn pols en trekt me mee. Hij drukt me neer op een bankje en gaat naast me zitten. 'Duncan, wat is er nou met je? Je bent snel afgeleid, het lijkt wel of je op een andere planeet zit of zoiets. En daarnaast zie je er niet goed uit; je bent bleek en je zegt bijna niks. Zoals je nu bent, ben je niet de Duncan die iedereen zo goed kent.' zegt Rudi indringend. Hij kijkt me recht aan, en ik kan mijn blik niet meer losmaken van de zijne. Dan begrijp ik waarom ik me zo voel, waarom ik afwezig ben en waarom ik zo nerveus ben in Rudi's buurt. Zijn lieve ogen, ik verdrink erin, ik snap alles. Ik ben perongeluk veel te verliefd op deze jongen geworden. 'Duncan?' vraagt Rudi zacht en hij veegt een pluk haar uit mijn gezicht. Ik schrik van zijn actie en haast me om iets te zeggen. 'Ik eh... het is een paar weken uitgegaan met Alissa, en het zit me nog steeds dwars.' zeg ik. Ik maak mijn blik los van zijn heldere ogen en staar naar de grond. Rudi draait mijn gezicht naar die van hem, zodat ik hem aankijk, en hij zegt: 'Als je iets dwarszit, kun je altijd bij me aankloppen, hè? Ik, en de andere makkers ook, wij zijn er voor je als je dat nodig hebt. Echt waar.' Ik voel de vlinders in mijn buik kriebelen, ik moet even beseffen dat Rudi dat zojuist gezegd heeft. Ik knik. 'Gaat het weer, Duncanduncanduncan?' vraagt Rudi glimlachend. Ik grinnik en knik opnieuw. We staan op en vervolgen de opname. Het lukt me beter om mijn hoofd erbij te houden, maar mijn hart bonkt als een razende en de vlinders vliegen wild rond in mijn buik. 'Hé, een Shiny Magikarp, wat?' roep ik verbaasd uit. 'Serieus?' vraagt Rudi en hij kijkt op mijn telefoon. 'Da's sick, man!' zegt hij en als ik opkijk, zijn onze hoofden ontzettend dicht bij elkaar. Ik sla mijn ogen neer en focus me op het vangen van de Magikarp. Het lukt me nog ook, jemig! 'Lekker, Duncan!' complimenteert Rudi me. 'Yes!' roep ik lachend. We vangen nog een paar Pokémon en dan is de opname voorbij en kunnen we even vrij door het bos heen lopen.

Rudi en ik gaan op een bankje zitten. 'Gaat het weer een beetje, Duncan?' vraagt Rudi. 'Welja, het gaat z'n gangetje.' antwoord ik. Rudi knikt en slaat een arm om mijn schouders. Mijn wangen gloeien, voel ik. Daar moeten ze echt eens mee ophouden, zeker in de buurt van Rudi. Ik leun een beetje tegen hem aan en leg mijn hoofd op zijn schouder. Het voelt vertrouwd, maar toch ook heel anders. Het voelt goed, en toch kan ik me nog niet ontspannen. We zitten daar, zonder een woord tegen elkaar te zeggen. 'Dus het is uit met Alissa?' vraagt Rudi dan. 'Ja,' antwoord ik kortaf. 'Ik weet nog toen het met mijn vriendin uitging, ik voelde me toen heel slecht. Ik heb heel veel over mezelf geleerd.' zegt Rudi. 'Zoals?' Rudi wacht even met antwoord geven en ik kijk hem aan. 'Dat ik niet op vrouwen val, bijvoorbeeld.' zegt hij zacht. Ik kijk weer naar mijn schoenen en geef geen antwoord. 'Ik wil dit al een tijdje doen. Misschien helpt het voor jou ook.' zegt hij dan. Rudi draait mijn gezicht naar zich toe. Hij buigt langzaam naar voren en drukt zijn lippen tegen die van mij. Heel zacht. Voor ik besef wat er gebeurt, laat Rudi los. Mijn hart is op hol geslagen en een aangename kriebel tintelt in mijn hele lichaam. 'Helpt dat?' vraagt hij. Ik knik bijna onzichtbaar, maar ik weet zeker dat Rudi het kon zien. Rudi strijkt met een hand door mijn haren en drukt zijn lippen op de mijne. Dan voel ik alle onrust, nervositeit en spanning van mijn schouders afvallen. Rudi zoent met lust en vol verlangen. Ik zoen hem terug met net zoveel gevoel en sla mijn armen om hem heen. Dit voelt zo goed, en het heeft veel te lang geduurd. Ik heb dit alles lang verborgen moeten houden, veel te lang. Dan laat ik los. Rudi trekt me stevig tegen zich aan en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Duncan?' Ik kijk op. 'Ja?' zeg ik. 'Ik... ik wil je iets vragen. Wil je... wil je iets met mij beginnen?' vraagt Rudi. Ik knik en Rudi kust me weer. 'Ik hou van je.' zegt hij en ik bloos, maar nu maakt het me niks uit. 'Ik ook van jou.'

Wat ze niet weten, is dat Link en Jer het hebben gezien en opgenomen. T zijn net een stel jochen, lol. Voor de rest heeft dit compleet geen toevoeging voor de rest van het verhaal! Bedankt voor het lezen!