YouTube One-shots❤ (Finished)

Lincan - I hate you, but I don't

Pov Link
Ik loop de school in, naar mijn kluisje. Ik gooi de boeken die ik niet nodig heb erin en loop vervolgens alvast door naar het lokaal. Ik bots tegen iemand aan, en ik zucht geïrriteerd als ik zie wie het is. 'Kijk eens uit!' zegt een harde stem. Het is Duncan, en hij kijkt me boos aan. Ik kijk onverschillig in zijn ogen en loop verder naar het lokaal. De bel gaat en de les begint. 'Goeiemorgen, vandaag ga ik wat uitleggen over een project waar we de komende 4 weken aan gaan werken (omdat ik geen idee heb wat voor project ga ik naar niet al te ver op in, sorry heheh).' zegt meneer Ter Voort. 'Dat gaan jullie doen in tweetallen, die heb ik al gemaakt en die maak ik aan het einde van de les bekend. Jullie krijgen hier ook een cijfer voor, die telt drie keer mee voor je gemiddelde.' Meneer Ter Voort legt het project verder uit; het is een soort van werkstuk waarbij we veel moeten samenwerken en communiceren. 'Goed, snapt iedereen het?' vraagt hij. Niemand vraagt iets. Hij kan heel goed uitleggen, dus iedereen snapt het wel. 'Mooizo! Dan zal ik de duo's gaan opnoemen. Don en Joost. Milan en Jeremy.' noemt hij de namen op, totdat hij bij mijn naam komt. 'Link en Duncan.' Mijn hoofd spint en tolt in het rond. Waarom doet hij dit, hij weet best dat Duncan en ik elkaar echt niet mogen! Geroezemoes gaat ook door de klas heen, niemand snapt er iets van. 'Succes ermee, Link!' fluistert Joost, mijn beste vriend, in mijn oor. Ik kijk hem dankbaar aan en focus dan mijn aandacht weer op de docent. 'Jullie zullen ook tijdens de lessen komende 4 weken de tijd krijgen om eraam te werken. Doe je research goed, en bedenk dat dit een ontzettend vervelend project is om alleen te doen. Werk dus goed samen en verdeel de taken, dan ben je het snelst klaar en haal je een goed cijfer. Snappen jullie dat?' Iedereen knikt gehoorzaam en hij vervolgt: 'Goed zo! De les is over vijf minuten afgelopen, ga maar even iets voor jezelf doen!' Joost en Jeremy komen naar me toe en kijken me vol medelijden aan. 'Echt, die Ter Voort is niet goed! Alle docenten die ons lesgeven weten dat Duncan en jij echt niet met elkaar kunnen opschieten!' zegt Jeremy en Joost en ik knikken bevestigend. 'We zien wel hoe het gaat. En als hij weigert iets te doen, doe ik dat deel wel. Liever een goed cijfer dan ruzie met hem!' merk ik op. 'Zo mag ik het horen, makkertje!' zegt Joost lachend en ik lach met hem mee. 'Jij bent met Don, toch?' vraag ik dan aan hem. 'Klopt, maar Don is wel aardig en hij is goed in dit soort dingen, dus ik denk dat ik wel een goed cijfer ga halen! Natuurlijk ga ik zelf ook mijn best doen, hoor!' antwoordt Joost. 'Ik moet met Milan, hij is ook wel aardig ofzo, maar hij is hier echt niet goed in! Dit project telt drie keer mee! Reken maar dat ik het nog drie keer ga doorlezen voordat ik het inlever!' roept Jeremy. Ik schiet in de lach en dan voel ik een hand op mijn schouder. 'Link, kom eens mee?' vraagt de persoon die achter me staat. Ik herken zijn stem direct en draai me om. Duncan kijkt me vragend aan, maar hij heeft wel een onverschillige blik in zijn ogen liggen. 'Best.' mompel ik en ik loop achter Duncan aan. 'Ik heb echt geen geluk dat ik bij jou zit!' moppert hij. Ik kijk hem aan en vraag: 'Was dat alles dat je wilde zeggen?' Duncan kijkt me boos aan en inhaleert diep. 'Doe nou niet zo. Wanneer was je van plan om eraan te gaan werken?' vraagt hij. 'We moeten eerst kijken wie wat gaat doen.' antwoord ik. Duncan trekt zijn schouders op. We verdelen de taken, en tot mijn grote verbazing doet Duncan er niet zo moeilijk over. Ik vind het irritant om toe te geven, maar Duncan is ontzettend slim. Ik vertrouw hem echt niet, maar als het op deze onderwerpen aankomt, denk ik wel dat hij er iets bijzonders van maakt, zoals alleen Duncan dat kan. 'Misschien is het ook goed als we er een paar keer bij ons thuis aan werken, samen.' stelt hij voor. Ik heb weer kortsluiting in mijn hoofd, waarom doet hij ineens alsof het hem iets kan schelen? 'Prima, wanneer?' zeg ik dan toch maar. 'Ik heb vanmiddag wel de tijd.' antwoordt hij. 'Is goed. Bij jou?' Duncan knikt opnieuw en ik loop terug naar mijn vrienden. 'Wat heeft hij gezegd?' vraagt Joost meteen. 'Ik zit de rest van de middag aan dat joch vastgeketend!' antwoord ik nors. Dan gaat de bel en moeten we door naar de volgende les.
*Voor de rest skip ik school, wat het is saaai*
Ik fiets achter Duncan aan, richting zijn huis. Hij woont maar 5 minuten van school af, en we zeggen de hele rit niks tegen elkaar. Ik ben sinds dat gesprek aan het einde van de aardrijkskundeles gaan twijfelen over mijn gevoelens. Ik weet ook niet waarom, maar ineens geeft Duncan me een heel ander gevoel dan hij voor dat gesprek deed. Ik loop achter Duncan aan, zijn huis binnen. 'Wil je iets drinken?' vraagt hij en ik schrik op. 'Euhhh, water is goed.' antwoord ik snel. Duncan grinnikt, vult een glas met water en geeft die aan mij. Ik drink het glas leeg en er valt een ongemakkelijke stilte. 'Dus... ga je mee naar boven, aan dat project?' vraagt Duncan. Ik knik en loop achter hem aan. Hij heeft een mooie kamer met twee PC's die er staan. 'Ik gebruik mijn eigen laptop wel.' zeg ik. Duncan start zijn PC op en glimlacht. Ik krijg een raar gevoel door zijn glimlach en stralende blauwe ogen. Ik kijk snel een andere kant uit en voel mijn wangen kleuren. 'Gaat het met je?' vraagt hij. 'Hoezo?' Duncan trekt zijn schouders op. 'Je bent een beetje afwezig. Voel je je wel goed?' vraagt hij. Ik snap niet wat er allemaal gebeurt hier. Zo heb je een hekel aan elkaar, en zo lijkt het ineens alsof we vrienden zijn. 'Het... het gaat prima.' zeg ik verward. Duncan trekt een wenkbrauw op, maar gaat dan achter zijn computer zitten.
*Uurtje of zoiets later*
'Dit duuuuuurt laaaaaang!' roept Duncan ongeduldig. Ik schiet in de lach en val bijna van de stoel af. Duncan houdt me tegen door mijn arm vast te pakken. Zodra ik weer stevig zit, laat hij me ook meteen weer los. Hij kijkt weer naar het scherm, alsof er niets gebeurd is. Ineens krijg ik een appje van mijn moeder. Of ik naar huis wil komen. 'Duncan?' Hij kijkt me aan met een lege blik, en ik kijk hem bezorgd aan. 'Je vraagt net aan mij of het wel goed gaat, maar volgens mij gaat het met jou niet veel beter?' vraag ik. Het boeit me niet wat hij nu wel niet van me denkt, maar ik maak me oprecht zorgen om hem. Nooit gedacht dat een  band die je met iemand hebt, zo snel zoveel sterker kan worden. 'Het gaat wel, waarom ben je ineens zo aardig tegen me?' vraagt hij. 'Omdat ehhh...' stotter ik. 'Ik weet het niet...' zeg ik zacht. Duncan knikt begrijpend en  kijkt me aan. Ik verdrink in zijn helderblauwe ogen, wat zijn die mooi! Ik schrik van mijn eigen gedachtes en kijk snel de andere kant op. Duncan draait voorzichtig mijn gezicht terug, zodat ik weer naar hem kijk. 'Ik kan wel iets bedenken...' zegt hij zacht. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Langzaam komt hij dichterbij. Heel zacht voel ik zijn lippen op de mijne, heel kort. Hij schrikt zelf van wat hij doet en trekt zich snel terug. 'Ik ehh... sorry...' mompelt hij beschaamd en hij kijkt weg. Mijn gedachtes gaan weer alle kanten op, voelde het goed? Ja! Het kwartje valt, ik vind Duncan leuk... Ik draai Duncans gezicht terug. 'Ik... Ik vind je leuk, Duncan...' zeg ik zacht. Duncans gezicht straalt als ik dat zeg. 'Ik jou ook...' zegt hij. Ik strijk met een hand door zijn haren en druk mijn lippen op de zijne. Hij slaat zijn armen om me heen en drukt me stevig tegen zich aan. Hij zoent me vol verlangen, alsof dit al heel lang in hem zat opgekropt. Na een tijdje laat Duncan de zoen los en hij kijkt me vol liefde aan. 'Wil je... wil je verkering met mij, Link?' vraagt Duncan zacht. 'Natuurlijk.' antwoord ik. Duncan drukt zijn lippen tegen mijn voorhoofd en kijkt me aan. Met zijn prachtige blauwe ogen. Ik wil hem voor altijd in mijn leven, ik kan niet meer zonder hem.

Zeer kjoet. Later mensen!