ellery's love | ᵛᵐⁱⁿ.

my beautiful ellery.

Yazar notu:

Herkese merhaba arkadaşlar, umarım iyisinizdir ve corona günlerinde canınız sıkılmaktan limon suyuna dönmemiştir. Yeni bir kurgu ile karşınızdayım, umarım bu biraz daha tutar çünkü bu kurgu için uğraşmayı düşünüyorum. Diğerleri içinde uğraşmıştım ama her neyse. Bu kurgudaki kişiler aslında tanıdığım insanlar, yani her ikisi de yakın arkadaşım. Ayrıca yan karakter rolleri verdiklerim insanlarda. Her neyse bu iki arkadaşım sevgili ve ben onların başrolde olduğu bir kitap yazmak istedim. Umarım hoşunuza gider ve kitabın ikinci bölümünün gelmesini beklersiniz. Şimdilik bu kadar iyi sabahlar, öğlenler, akşamlar ve geceler.

İyi okumalar.

_____

Leon göğsünü titretecek derinlikte bir nefes aldı. Büyük, ince parmaklı ama narin elini başına atıp sertçe kaşıdı ve stilisti Alasia tarafından yeni yapılmış uzun kömür karası saçlarını dağıttı. Genç adamın yaptığı bu hareket sağ bileğindeki sayısız bilekliğin sallanmasını sağladı. Bir süre elini kafasında bekletti ve sonunda güçsüz kalır gibi eli kucağına düştü. Kafasını eğerek parmakları ve bileklikleri ile oynamaya başladı.

Önce görüş açısı bulanıklaştı sonra zorda olsa yutkundu, yutkunmak bile canını yakmıştı. Hasta mı oluyordu neydi bu güçsüzlüğü? Midesi bulanıyordu. Ağzı ve boğazı kuruydu ama garip bir şekilde karnı toktu. Az önce yemişlerdi birlikte arkadaşlarıyla.

İstemsiz bir şekilde, yaşadığı olaylara göz yaşı dökmek istiyordu ama yarım saat önce bitmiş olan sahne makyajını bozmak ardından da stilisti alasia'yı üzdü diye dylan'dan dayak yemek hiç istemiyordu.

Evet, Alasia biraz her türlü şeye kırılan bir çatlaktı onun gözünde. Kimseye de yalan söylemesine gerek yoktu ama yine de onunla arkadaştı. Kalbini kırmak istemezdi, kesinlikle. 

Dışarıdan gelen yüksek sesli ve hareketli müziğin şuanda bulunduğu ruhani hali çokta etkilediği söylenemezdi. Bekleme odasında oturuyor ve kocaman, yan taraflarında ledlerin bulunduğu ayna ile bakışıyordu. Oda, bu barda çıktığı grup üyelerine ve ona aitti ama şuan yanında kimse bulunmuyordu. Tek başınaydı, her zaman olduğu ve olacağı gibi.

Kendisini öyle yalnız, öyle aptal hissediyordu ki birisinin elinden tutup çekmesi lazımdı. Aslında aklında birisini belirlemişti bu işi yapması için ama o düşündüğü kişi böyle birisi değildi. Ayrıca onu kurtaracak o aklındaki kişinin, onu kaçırmasını, bunların hepsinin geçeceğini söylemesini istiyordu. Ama genç adam daha ona hayranlığını bile söyleyemiyordu.

Başını sağ tarafına döndürdü ve masanın üzerinde bulunan peçetelikten birkaç tane peçete alarak dolmuş gözlerini yavaş ve dikkatli bir şekilde kuruladı. Ayağa kalkarak yerinde gerindi, ayaklarını açarak belini hafifçe kıtlattı.

Burnunu çekerek yapmış olduğu egzersizlere devam ederken içeriye mekanın sahiplerinden birisi ve grubun gitaristi ren girdi. Leon'un gözlerinin hafif kızarmış olduğunu gören ren, yanına ulaşarak küçüğün omuzlarını sıktı. Ona kendisine gelmesini, zorda olsa toparlanmasını ve sahneye çıkacakları hakkında birkaç şey söyledi. Ardından kendisini daha fazla tutamadığı için arka tarafını, yani götünü tutarak lavaboya koştu.

Genç adam ise arkadaşının gidişini hafif gülerek izleyerek son defa burnunu çekti. Kirletmiş olduğu peçeteleri çöpe attı. Son defa içerisindeki o derin hüznü hissetti ve telefonunu sessize alarak dışarıya adım attı.