Set Aşkı {°JJK°}

🏯19.Hastane🏯

Bu bölüm fullll hastane odasında geçecek 1500 kelimelik nasıl bir hastane bölümü yazdım hiç bir fikrim yok...
Iyi okumalar muahh yorumlarınızı bekliyorum hikaye sonu görüşmek üzere ♥️

*jungkook *

Demek ki aralarında ki bağ böyleymiş baksana kento nun eli hee na nın üzerinde öylece duruyo ve hee na da hiç istifini bozmuyor

Duvara göğsümü dayayıp biraz daha yaklaştım ve kento nun ayağa kalktığını fark ettim

Soo vin ve yağmur setin den bir kaç çalışan onlara yaklaşmıştı

Haa anladım iş yemeği miydi bu gözlerim yere kaymış tı

Yani randevu değil...
"Evet bu mantıklı "kendi kendime konuşup
Tekrar baktığım kento hee na nın yanına oturmuştu

Sırtları artık bana dönüktü, kento geriye doğru gerildi ve elini arkadan yavaşça hee na nın omuzuna doğru götürmeye başladı

"hele bi dokun" yine tıslar gibi çıkmıştı sesim ve kento gercekten de omuzuna elini koymuştu

Bir dakika o yoksa,bir de okşuyor muydu

"Aishh" saçlarımı kavrayıp olduğum yerde 360 derece döndüm

Ve tekrar aceleyle baktım
Kento yavaşça hee na nın kulağına yaklaşmış tı

Bir an sinirle önümde ki duvara yumruk atmıştım

Ne yaptım!

Bir kaç salise sonra acısı gelmişti fakat
"Siktir!" sol elim ile sağ bileğimi tutup iki büklüm oldum deli gibi bağırıyordu tanrım neden o kadar sert vurdum ki canım çok fena yanıyordu!

Gözlerim dolduğunda gerçekten ciddi bir şey olduğunu anladım

**Hee na**

Kento ile anlaştığımız gibi yemeğe çıkmıştık fakat gereksiz bir yakınlık kuruyordu

Omuzuma elini atıp kulağıma
"buradan sonra baş başa bir şeyler içmek ister misin?" diye sordu

Ya gerçekten jungkook ile iliskimiz olmadığını anladı yada gerçekten karakterinde bir sorun var

Gülerek aldırış etmeden geri çıkıp
Omuzumu silkmemle elini düşürmüş ve masaya doğru eğilip su içmiştim

Anlamış olucak ki o da derin bir nefes alıp eli önün de ki kadehe gitmişti

Ard arda gelen bildirim sesi masada sessizlik yarattı

Herkes birbirine bakıyordu ve sanirim gercekten önemli bir konuydu kim böyle hunharca mesaj atsın ki

"Hee na bakacak mısın?" soo vin masanın üzerinde duran beyaz simli çantamı gösterdi

"a-ah şey benden miydi, üzgünüm hemen bakıyorum" ortamda ki gerginlik hâlâ vardı ve pür dikkat bana merakla bakıyorlar dı

Telefonumun kilidini açmam ile gözlerim kocaman olmuştu

Kendimi birden ayakta buldum
"hey her şey yolunda mı?" diye sordu kento

"b-benim gitmem lazım işim erken biterse uğrayacağım" elbisem ile uyumlu beyaz kabanımı alıp dışarı doğru koşmaya başladım arkamdan denilenleri dinlememiştim bile

~~~~

Hastane koridorlarını topuklu ayakkabılarım dövüyordu ve deli gibi jungkooku arıyordum

Yan tarafımdan geçen hemşirenin kolundan tutup
Nefes nefese
"a-acaba jeon jungk-" sözümü kesmiş ve kocaman gözlerle hemen çaprazım da ki odayı göstermişti