Selaamm 👋
Aylar sonra bölüm yazıyorum ve aşırı heyecanlıyım 😁 Hadi başlayalım! Oylamayı ve yorumlarınızı bekliyorum ❤😉 İYİ OKUMALAR...
"Baba yarım saate seni işyerinin iki sokak ötesindeki kafede bekliyorum. Konuşmamız gerek!" diyerek sesli mesajı gönderdim.
Kafeye vardığımda garsonun yönlendirdiği masaya geçtim. Babamı beklemeye başladım. On dakika sonra babam gelmişti. Sağına soluna bakınırken kaldırdığım elimi gördü ve bana doğru yürümeye başladı.
Karşımdaki sandalyeye oturunca endişeli endişeli yüzüme bakıyordu. Sanki beklediği bir şeydi.
Daha fazla babamı bekletmeden konuşmaya başladım:
"Baba neden benden habersiz bir kızı işe alıyorsun, hem de böyle bir kızı? dedim.
Babam sürekli önüne bakıyordu. Ben de bir cevap vermesini bekliyordum.
Önce yutkundu ve konuşmaya başladı:
"Haklısın oğlum, senden habersiz birini senin asistanın olarak işe almamalıydım ancak Yağmur kızım sana olanları anlatmıştır. Ben ona karşı çok mahcup oldum. Onun evini geçindirebilmesi için böyle bir şey yaptım. Ayrıca kız, rahmetli annene çok benziyordu. Çok güzeldi... aynı O'nun gibi... ben de dayanamadım aldım."
Babamın söyledikleri kulağımda çınlıyordu resmen...
"Rahmetli annene çok benziyordu."
Babam haklıydı. Kız, anneme çok fazla benziyordu. Çok güzeldi.
Babama bile bakmadan sandalyeden kalkıp kafeden ayrıldım.
Bu bir tesadüf müydü, yoksa annemden bir mesajı mıydı bilemiyordum.
Kızı düşündüm. Saçları, gözleri, yüzü... her şeyi kusursuzdu.
Bir karar vermiştim. Annem için o kıza dayanmak zorundaydım. Gerekirse iyi anlaşmaya çalışacaktım. O'na iyi bakacaktım...
Çünkü O, annemin bana bir mesajıydı...
