ANILAR DESTESİ

BÖLÜM 9

O gün öğretmenler günüydü. Ben matematik öğretmenimize bir hediye almıştım. Kupaydı. Daha sonra ben vermek için gidecektim. Ama çok utandım sebebini bilmiyorum ama nedense çok utandım. Vermemeye karar verdim. Ona niyetle almıştım ama başka öğretmene vermeye karar verdim. Sena bana ver demisti ama ben çoktan vazgeçmiştim. Daha sonra arkadaşlarım vermem için çok zorladı. Tekrar ayaklandım . Bizim sınıfın önünden geçmesini bekledim. Sonra tam geliyordu geri döndü. Arkadaşlarım gidip vermemi aksi takdirde onların vereceğini söyledi. Ben de verecektim ama tenefüse ertelemiştik hatta Senayla beraber vermeye gidecektik. Sonra hoca orada bir arkadaşıyla konuşuyordu. Hiç beklemediğim bir anda arkadaşlarım hediyeyi kaptıkları gibi götürdüler. Ve öğretmenimize demişler ki "Hocam bunu Rumeysa size aldı ama getirmeye utanıyor"demişler. Hatta biri korkuyor demiş. Daha sonra öğretmenimiz beni çağırttırmış. Gitmek istemedim . Çok utanç vericiydi. Neden böyle bir saçmalık yaptığımı da bilmiyordum ama. Sonra ben gelmem dedim. Gözlerim doldu. Sonra kolumdan çekiştirerek götürdüler. Ben çok utanmıştım. Bayılabilirdim o derece. Sonra gittim kalbim hızlı hızlı atmaya başladı. Öğretmenimiz den korkmuyordum tabi ki zaten çok eğlenceli neşeli bir öğretmenimiz. İyiki de öyle bir öğretmenimiz var. Gittim . Bir süre sonra konuşmaya başladık. Önce o " Hediyen için çok teşekkür ederim. Normalde kabul etmezdim ama "dedi.
Sonra da şunları ekledi. " Benden korkmana gerek yok. Ben insan yemiyorum" dedi . Iste o an gözlerim doldu. Tuniğimin cebi açık kalmış . Arkadaşım ise "Cebin açık " dedi. Çok sinirlendim arkadaşlarıma. Sınıfa gittiğimde Sena ödevleri kontrol ediyordu. Bende ağlamaya başladım. Olanları anlattım. Hatta bir süre o arkadaşlarımla konuşmadım. Asıl ben şimdi öğretmenimizin yuzüne nasıl bakacağımı düşünüyordum. Allahım bu nasıl bir rezillikti. Rezilliklerimin en rezilliği. Ama sonra bir şey olmadı. Pek üstünde de durulmadı ztn. 😂😂