The Lovestory of: TANGA!

6 (Incident smack kiss)

Maxx's POV

6:45am na at tapos na ko mag ayos. Ready to go na.

Gigisingin ko muna si babe. For sure baka di magising sa alarm clock yan. Dyusko ang kakupadan nyan, Matik late sya!

Human clock here!

"Babe, hey! Wake up! Maligo kana bakulaw. Dali naa. Bangon! Sa kupad mo. Sure, late ka!" I said. Hehe. Asar nanaman tong bakulaw nato.

"Nah. Babe naman. Its 6:45. So early awe." Inis na sagot nito.

"No. Bumangon na. Dali na bakulaw! Malelate nako pag di ka bumangon." Sabi ko rito.

Di naman mananalo yan. Lalo na pag alam nyang maiistorbo ako sa di nya pagsunod.

"Okay, okay fine. Tatayo na oh." She said.

Hahahaha! Sabi sainyo eh.

"Nakaayos na ang lahat ng gagamitin mo, breakfast mo andyan naren." I said to her.

Yinakap ako neto at umupo na. Wala man lang kiss? -_- Really maxx? Ang landi mo!

Hehe, minsan lang. Kung ayaw nya edi ako nalang. Hehe.

Kikiss ko na sya cheeks ng medyo gumalaw ito at napunta na sa lips nya. Oh my god! What the heck maxx! Di ko na inantay ang sasabihin nya at umalis na agad ako. Sure aasarin ako nun. If she only know na di ko sinasadya. Alam kong di maniniwala yun at aasarin lang ako. Yun pa. Shh.

Naglalakad nako sa hallway at maraming nangiti sakin. Yung iba mga classmates ko dati.

"Hi Andrea!"  Kristoff said. Isa sa mga masugid kong manliligaw. Mabait, matalino, gwapo, gentleman, mayaman. 5 months na simula nung umpisa syang manligaw.

Kung normal na babae ako, what i mean, kung wala akong mahal na iba. Chak na minahal ko na din si Kristoff. Pero hindi eh. Sabi nga nga nila ideal guy na talaga. Oo nga nasakanya na nga ang titulo ng ideal guy pero di ko kayang suklian eh. Di naman ako pumayag manligaw sya para paasahin. Its just that, sobra ang kulit nya. Ewan ko ba. Di na nagsawa. Napurga nako sa Red roses nya. Hahaha. Papatayo na nga ko ng Flower Stand eh. Haha.

"Ah. Hi!" I said to him.

"Kumain ka na ba? Do you want to go with me? Breakfast?" He said.

"Ah. Nope. Im full. Nag breakfast nako. Thankyou!" I smiled at him.

"Maybe lunch?" Odiba kakulit? :3

"Ahm. Pag di ako sinundo ng bestfriend ko. Fine, lunch." I said. Di kasi titigil yan eh.

"Ah okay. Si george ba?" He asked.

"Uhm. Yeah." I said quickly.

"Ang alam ko may training ang women basketball team mamayang lunch. So i think tayo ang magkasama." He said and wink at me.

Nako sanay nako sakanya. Kung iba siguro, kikiligin pero, not me. Pero WAIT! Basketball? Ugh. The nerve! Baliw na talaga yung bakulaw nayon! Aish.

Maglalaro ulit sya sa team. Ano bang pumasok sa utak nya! God damn she! :3 Patay talaga sakin to mamaya.

Nung 4th yr hs kasi kami. Nag champion ang women basketball team, not to mention. Ng dahil sakanya. Sporty si georgy. She was so nice playing basketball. Pero dahil sa trahedya. Naaksidente sya at nabalian ng buto sa paa. Tutol din ako sa laro nyang yan dahil may hika sya. Asthmatic si georgy e. Pero she insist. Kaya nga nung graduation namin naka wheelchair ang loko dahil sa aksidente.