Karanlık Odam

Çocukluk

     Kesinlikle yaz insanı olduğuna emindi artık. Mayısın sonları gelmişti ve Narin hala geceleri yorganına sarılarak uyumaya devam ediyordu. Yarın için özel bir kişiyle özel bir görüşmesi olacaktı.
     Nasıl giyinecekti? Kararlı görünmesi gerekiyordu. Güzel olmalıydı da. Ne söyleyecekti ? Ezik görünmemeli daha çok ayağıyla bastığı yeri ezmeliydi.
     Düşünürken uyuyakalan narin deliksiz ve rüyasız bi uykudan uyandı. Buluşmaya 3 saatten az zaman kaldı. Güzel bir duş aldıktan sonra dolabına yöneldi. Sade ve siyah bi elbise seçtikten sonra hafif bir makyajla yola çıktı. Yanına aldığı defteri silahı gibi taşıyordu. Öyleydi de...
     Barış... Narin'in ilk ve muhtemel son aşkı. Yıllarını, kalbini, hayatını verdiği adam. İyi bir dost, iyi bir aile fakat berbat bir hayat arkadaşı... Narin'e kocaman bir dünya sunup, aynı dünyanın içinde adım atacak yer bırakmayan adam.
      Narin kendi karakterinin nasıl olduğunu unutmuştu. Barış'ın istediği gibi bir kadın olmaya çalışırken kendiyle çatışıp daha farklı bir kişilik ortaya çıkarmıştı. Söyleyemediği yüzlerce belki binlerce cümleleleri vardı. Barış'ın bunları asla dinlemeyeceğini bildiği için ona söylemek istediği herşeyi, neden böylesine bir öfke topuna dönüştüğünü anlatmıştı elindeki silahla.
     Halbu ki o da herkes gibi normal bir çocukluk geçirmiştim. Her ailede ki gibi onun da sıkıntıları vardı ama mutlu olduğu anıları da bir o kadar fazlaydı.
Nasıl böyle bir insana dönüştüğümü o da merak ediyordu. Onu böyle bir insan olmasına sürükleyen şeylerin sebebini öğrenmesi, kurtulmak için bir yol olabilirdi. Tabi herşeyin sonuna gelmesi dışında bir sorun yoktu.
     Oradaydı. Barış herzaman ki gibi köşede bir masa seçmiş, simsiyah güneş gözlüklerinin arkasından tütününü sarıyordı. Kendine güveni tam bir şekilde masaya ilerledi. Barış'ın belli belirsiz selamını aldıktan sonra taktığı gözlüklerin ardından gözlerine dimdik baktı Narin. Defteri uzatı ve