EightBorn V

Bölüm 3: 8 Yıl Sonra Şehr-i Los Santos

Ben hâlâ Saruhan Kaya. Los Santos ile bağımı tam 7 sene önce kestim. Evet dile kolay tam 7 sene. Kestim ama kesmez olaydım. Rusya'ya gittim ve şimdi de geri gelme zamanı.

Rusya-Los Santos uçağımın kalkmasına yarım saatten az bir süre kalmıştı. Her şeyi çok hızlı bir şekilde toplayıp çıkmam gerekiyordu. Ama bu Rusya'da yaşadıklarımı hiç bir yerde yaşamamıştım. Rusya' ya geldiğimde elimde hiç bir şeyim yoktu. Son paramı kardeşim Müko'nun ameliyatına vermiştim. Pişman değildim yine olsa yine de zor durumda kalır o parayı verirdim.
Her neyse uçağımın kalkacağı havalimanına gitmeye başladım.
Bir taksi çağırdım ve koskoca 7 senenin ardından Rusya'dan ayrılacaktım. Kötü anım kadar iyi anılarımda olmuştu ama Los Santos burnumda tütüyordu.

Neyse düşünürken havalimanına varmıştım bile. Taksicinin parasını verdim, bagajdan valizlerimi aldım ve derin bir nefesten sonra hızlı adımlarla ilerlemeye başladım.
İlerledim, ilerledim ve aniden sert bir duvara çarpmışçasına durdum. Çünkü tam önümde (otoparkta) yaklaşık on adet G kasa Mercedes duruyordu. Bu demek oluyordu ki K.T.A. burada. Büyük ihtimalle hatta ihtimal bile vermeyeceğim beni arıyorlardı. Hızlı düşünmeye çalıştım. İçeriye nasıl girecektim. Uçağımın kalkmasına son on dakika vardı. Bunları düşünürken başıma kötü bir olay daha geldi. Bir tanesinin (arabanın) içinden indiğini gördüm. Bu kişi (Comradees) Stalin'di. Onunla göz göze geldim. Kalbim dakikada 100 atıyordu. Stalin birden bağırdı ve yanındaki adamlarına seslendi;

Stalin: Там!  поймать его ( O orada! Yakalayın onu)
Dediği şeyi anlamıştım, resmen saldır emri vermişti. Ben de arkamı dönüp kaçmaya başladım. Çünkü yanımda silah yoktu. Olsa bile onlar fazlaydılar.
Girişte de onların adamları vardı. İyi ki onlara gözükmemiştim ki başım ikinci bir belaya girmedi. Arkamdakileri bir şekilde atlatmayı başardım. Ve uçağıma son 7 dakika kala havalimanının arkasından giriş yapıp uçağıma doğru oldukça hızlı bir şekilde koşmaya başladım. Valizimi yerkeştirdikten sonra koltuğuma oturdum ve sadece bekledim. Kalbimin hızı hâlâ 90-100 dü. Sanırım hayattaki tüm şansımı kullanmış olmalıydım ki K.T.A daha havalimanına girememişti. Çünkü üstleri silahlarla doluydu.

Aradan 5-6 dakika geçti ve artık sakindim. Uçağın son hazırlıkları yapılmıştı. Ve içimi korku yerine heyecan kaplamıştı. O kadar heyecanlıydım ki. Tam sekiz sene sonra şehrime, evime, sevdiklerime geri dönecektim. Tabi sevdiklerim hâlâ Los Santos'daysalar...

Onlara veda edemeden gelmiştim buraya. Yüzlerini göremeden, sarılamadan. Ama artık her şey geçmişti. Tabi ben öyle sanıyordum. Uçak kalkmıştı ve Şehr-i Los Santos yolculuğu başlamıştı. Ama bilmediğim bir şey vardı ki K.T.A. peşimden geliyordu...

               ...3. Bölümün Sonu...
Daha fazlası için oylamayı unutmayın. Gorüş ve önerileriniz için;

Yazar İnstagram : mert.mp1

Saruhan Kaya İnstagram :
kasapsaruhankaya

                      Teşekkürler ❣️