Chapter 15

38 2 0
                                    

My whole body shivered with mixed emotion as I tightly grip his firm arm, pinning him against the tree. I look at his cold blue eyes with mine blazing with fire.

Anger

Frustration

And most of all disappointment.

Naghalo-halo na ang emosyon ko dahilan para manginig ang kamay na mariing naka hawak braso niya.

Im sure he felt it, binawi niya ang titig sa mata ko at tinapunan ng mariing tingin ang mga ito, I push him harder to the tree ng sandali siyang matulala.

Tsk.

"Luck, Whats wrong?" gulantang na tanong ni Hancer

Binalingan ko siya at binigyan ng masamang tingin pati na rin ang iba pa nilang kasama, I saw how he was taken a back and took one step backward, I even heard them gasp so loud by just seing how mad I am. His eyes widened and his lips parted.

I was mad, okay? not just that but I'm hurt too...

I couldn't imagine them to be involve with this childish act of Asyo but I could tell by just judging their conversation earlier. My lips form into a thin line upon thinking their laughters and the way they boast like they are so proud of Asyo.

Isipin ko pa lang na nagawa nila sa assignment ko iyon, parang pinipiga ang puso ko sa sakit. Hindi ko maimagine na si Arrow na tahimik, si Dextrin na mapang-asar pero sweet, si Lyze na tamad pero thougthful at Hancer na sobrang kulit pero parang kaibigan na ang turing ko ay magagawa sa akin ito.

Why? I thought were friends...

Or I am the only one who thought that.

Dahil ba kay Asyo? Bakit hindi ba nila kayang suwayin ang utos niya lalo na pag alam nilang masama na ito? Pero sa sa ilang beses akong pinahirapan noon ni Asyo sila yong nandon para e comfort at nagpapagaan sa loob ko. Thats why I couldn't believe that the've come this far.

Nagkamali ba ko sa pagkilala sa kanila? o masyado lang akong na attach sa kanila na nabulag ako sa kung ano talaga sila.

"Galit na galit, gustong manakit"

Marahas na binalik ko sa kaniya ang masamang tingin. He raised his left eyebrows and bit his lower lip to supress a smile.

Damn him!

"Talagang masasaktan ka sakin" nababanas na sabi ko.

He chuckled.

Damn. Ang gwapo niyang tumawa pero naiinis talaga ako sa kaniya.

He puckered his lips. "Should I be scared?"

"Tsk. Unbelievable" I scoffed then rolled my eyes. "Just tell me" mariin kong sabi bago malakas na tinapon sa mukha niya ang punit punit kong paper works. Napapikit siya ng tumama ito sa mukha niya, his jaw clenched and I felt his arm flex and moved from my grip. "How will you compensate me for this fucking ripped papers of mine!."

He run his tounge at the bottom of his lip, and then I heard a clicked sound, mas lalong pumula ang labi niya sa ginawa.

"So? What does it have to do with me?" He said in a mocking tone.

"Hah!" Napabuga ako ng hangin, "Ang kapal talaga ng mukha mo, can you please stop denying, nakakainis ka alam mo ba yon?"

"Tsk. Do you think natutuwa rin ako sayo"

"Wala akong pakealam dahil pareho lang tayo! Basta gawan mo ng paraan tong paper works ko."

He laughed without humor and glance my paper works on his feet.

Lost and Fallen (Memories #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon