Lost and Fallen (Memories #1)

Chapter 20

"Oh my gosh! Luck!"

Nakarinig ako ng malakas na iyak, mayroon ring humahagulgol at nahimigan ko ang pag-alala sa paraan ng pagtawag nila sa pangalan ko.

I don't know if those voices are real dahil unti-unting humina ang boses nila hanggang sa nilamon muli ako ng dilim.

"Luck, please wake up!" rinig kong hagulhol ulit at sunod na naramdaman ay ang pagyugyog sa akin.

"Is she okay?" the voice laced with fear and worry.

"Tanga ka ba! Matapos mo siyang itulak ay tatanungin mo kung okay lang ba siya! Obviously hindi!" galit na sumbat ni Ling sa pagitan ng paghikbi.

"I'm sorry." hikbi ni Sam "I didn't know that she can't swim, bakit kasi hindi niya pinaalam."

Ling laughed without humor.

"Why does it sound like it was her fault. Sinabi niya man o hindi wala ka paring rason para itulak siya ng ganon!"

"Ling, tama na.. kumalma ka muna" saway ni Yan, namamaos rin ang boses.

"Iannah paano ako kakalma kung walang malay si Luck. Kapag talaga may nangyaring masama sa kaniya lulunurin ko rin iyang babaeng iyan!"

Parang may kung anong mabigat na nakadagan sa dibdib ko. It was like someone was trying to revive me.

I really want to open my eyes and tell them that I'm okay, that they don't have to fight because I know Sam didn't mean to drown me. It was not as if she do it on purpose.

Pero kahit ilang beses kong sinubukan buksan ang mata ko, pagalawin ang daliri o bumangon man lang ay hindi ko magawa. I feel so drained and tired to do that.

Para akong binugbog sa sakit ng katawan at pagod na pagod na rin ang diwa ko, gusto kong magpadala sa antok at matulog ng mahimbig but I know If I let it happen I might never wake up again.

"Fuck!"

I still want to live and regain my forgotten memories

"Just Fucking open your eyes!"

Why am I hearing Asyo's voice?

"Damnit! Luck!"

I felt three consecutive pump in my chest.

"Breath!"

I felt again another thee consecutive pump on my chest.

"Damnit! Just breath" hiningal na asik niya. He sounded tired.

"Asyo!" Amira gasped.

Muli na naman akong hinila ng antok, unti unting binalot ng dilim ang mundo ko pero ng maramdaman ang hangin na dumaloy sa bibig ko galing sa kung sino ay biglang guminhawa ang pakiramdam ko .

I take all the air that he gave as if my life depend on it. A warm feeling that keep my heart beating. A light in my dark world and a hope to make me regain my consciousness.

Mabilis na bumangon ako at mahigpit na kumapit sa braso ni Asyo habang sunod-sunod na umubo matapos iluwa ang mga nainom na tubig. He was holding my back to support. Naramdaman ko ang paghagod niya sa likod ko, tila tinutulangan akong iabas ang lahat ng mga nainom.

Hinabol ko ang paghinga habang sinimulang buksan ang mata. Sa una ay malabo pa pero kalaunan ay luminaw na rin.

"Luck! Thanks God okay ka na." dalo agad ni Ling sa akin

She pulled me into a hug. I caress her hair as she cried  on my shoulder, umalog ang balikat niya sa pag-iyak at mas hinigpitan ang yakap sa akin.