A Letter To Remember.

KABANATA I

Hawwie’s POV

“Hays, finally! After ng exam na ito, bakasyon na!” sigaw ko, sabay taas ng mga kamay ko sa ere at stretching ng mga braso. Ang hirap ng test namin ngayon, pero kung maipasa ko ito, sure na papasa ako sa senior high.

“Hay, finally! Last test na! After nito, umuwi na tayo at mag-Kdrama marathon!” sabi ng best friend kong si Cheska, habang ngumunguya ng pen na parang may pinagmamalaki.

“Cheska, reviewin mo na lang yang natitira nating 15 minutes. Magsisimula na ang last test,” sabi ko, habang nagkukumpuni ng mga notes ko.

“Yeah, yeah, brainy girl. Basta mamaya, libre mo ko ng milk tea at siomai, ha?” sabi niya, may pangungulit. Napairap na lang ako. Palibre na lang siya ng palibre, kala mo hindi siya binabaunan ng magulang niya.

“Oo na, manahimik ka na dyan. Kapag di mo natapos yung exam, di kita ililibre. Math pa naman ang last test natin,” sabi ko, kaya natawa siya at nagmadali sa paglabas ng kanyang notes mula sa bag.

Napa-iling na lang ako sa kanya. Hindi ko na alam kung paano ko matitiis ang kakulitan ng babaeng ito.

....

“So, okay ba sa iyo yun?” tanong ni Cheska habang kumakain kami ng siomai at milk tea. Pinili kong hindi siya librehan; KKB kami.

“Cheska, hindi ko sure kung papayagan ako ni Mama sa planong ito. Alam ko gusto nating pareho iyon, pero ibang bansa yun. Hindi ko pa kaya bumili ng ticket papuntang South Korea,” sagot ko, habang tinitingnan ang labi kong natakpan ng siomai.

Eto naman kasing babaeng ito, gusto pang magbakasyon sa South Korea. Hindi ko nga kaya iyon. Oo, may pera kami, pero hindi ko kayang mag-isa lang ang gastusin. Ang magulang ko ay may limitasyon, lalo na kung ako lang ang may gustong mag-abroad.

“Pinag-usapan na natin ito, Hawwie. Sabi mo, pupuntahan natin ang concert ng BTS. Sabi mo, gusto mong makita sila nang personal,” sabi ni Cheska, na parang nagtatampo.

Naiinis ako dahil sa kahirapan ng sitwasyon. May mga bagay na hindi kaya ng magulang ko, pero ang kaibigan kong mayaman ay hindi nauunawaan ang sitwasyon ko.

“Cheska, wala akong pambili. Paano na lang si Mama pati si Christine? Maaapektuhan sila,” paliwanag ko, ngunit naisip ko na rin ang concert na gusto kong puntahan.

Kakaibang pakiramdam, gusto ko ring pumunta sa concert nila. Pero paano? Wala akong pangbili ng plane ticket.

“Eh, edi wag mo na intindihin iyon. Ililibre na lang kita ng plane ticket, pero ikaw na ang bahala sa concert ticket mo. Okay ba sa iyo yun?” sabi niya, parang may magic sa boses.

Napalunok ako sa alok niya. Magandang deal iyon—plane ticket papuntang Korea mula sa aking mayamang kaibigan.

‘For the first time in my life, mayamang kaibigan ko ang magbabayad ng plane ticket sa Korea.’

Nakita ko ang bahagyang ngiti niya, alam niyang nagwagi siya. Ok lang siguro kung papayag ako, dahil matagal nang plano ito ni Cheska bago mag-kolehiyo. Ang kaso, naabutan kami ng Senior High School, kaya ang plano ay magbakasyon bago magtuloy sa kolehiyo.

Napag-usapan ko na rin kay Mama ang planong ito, pero ang sabi lang niya,

“Mag-ipon ka. Wag kang manghingi sa akin ng pangluho mo.”

Nakakaiyak, pero naiintindihan ko si Mama. Hindi siya kayang ibigay ang mga luho ko, kaya kailangan kong pag-ipunan ang mga gusto ko.

Sa pagkakataong ito, papayag na sana ako sa alok ni Cheska ng mag-ring ang cellphone ko.

“Saglit lang, si Mama,” excuse ko kay Cheska, na tumango naman.

“Hello, Ma?” bati ko kay Mama nang masagot ko ang tawag.

[Anak, nasaan ka?] tanong ni Mama, ang boses ay nagmamadali.

“Ma, nasa mall ako kasama si Cheska. Bakit po?” honest kong sagot, habang tinignan ko si Cheska na nakikinig sa usapan namin.

[Tapos na ba ang exam nyo? Sige, pagkatapos niyo, umuwi ka na agad.] sabi niya, na parang nagmamadali.

“Opo, Ma. Tapos na po ang exam. Bakit po, ano meron?” tanong ko, habang pinipilit na malaman ang dahilan. Napansin kong napatingin sa akin si Cheska na medyo nag-aalala.

[Uuwi tayo. Uuwi tayo ng probinsya ngayon din.]

Nang marinig ko iyon, nagkatitigan kami ni Cheska. Alam niyang may pagbabago sa plano ko.

‘Hays, ano ba yan? Paano na ang BTS ko!?’