I'll be back

CHAPTER 1

"Inay mahal ba tayo ni itay,"tanong ko kay inay.
"Oo naman anak mahal tayo ng itay mo,bakit mo naman naisipang maitanong yan,"tanong ni inay.

"H-hindi ko pa po kasi nakita si itay mula ng mamulat ako sa mundo,"pagtatampo ko habang ang luha koy nag uunahang namamalisbis sa mata ko.

Mula ata ng isinilang ako hindi ko namulatan si itay.I don't know why?I always asking my mother if where is my father.

Pero sa tuwing magtatanong ako wala akong nakukuhang sagot mula sa inay ko.

Wala si itay sa tuwing may occasion.
Sa graduation ko Christmas,new year and even my birthday.

"Hoy nakikinig kaba?,"tanong ni inay.
"Y-yes inay,"wala sa huwisyong nasambit ko.

Dala dala ko pa ang ala alang iyon simula ng nagkaisip ako lagi kong naitatanong iyon haist tama na nga ang drama.

Btw I'm Emelda Marie Sanchez.
Minsan tinatawag akong Ems ng mga kakilala ko.

Simple lang ang buhay namin ni inay hindi kami mayaman pero hindi rin kami naghihirap nakakain kami ng tatlong beses sa isang araw.

"Oh tulala kana naman Emelda Marie gumising kana nga sa pananaginip mo ng gising,"piningot paku ni inay.

"Aray naman inay EMS ang pangalan ko bantot ng emelda marie,"reklamo ko kay inay habang hinihimas ang tenga kung namumula.

Papunta kasi kami ng palengke ngayon.
May pwesto kami roon isa kaming tindera ng isda.

"Tita tinanghali kayo ata,"sabi ni helen 
Si helen ay childhood friend ko magkapit bahay lang din kami.

"Tanongin mo yang kaibigan mo nananaginip na naman ng gising kaya tinanghali kami,"simangot ni inay.

"Inay naman,"sabi ko
Inayos na namin ang pwesto namin nilatag na ang balde baldeng ibat ibang uri ng isda.

"Pabili ho!magkano ang galunggong Ms ganda?"tanong ng ale
"120 lang po,"sabi ko

"Naku ang mahal naman pwede isang daan na lang,"tawad nito
"120 lang ho talaga,"sabi ko
"Sige isang kilo lang,"napilitang sabi ng ale.

Nagkilo naku tsaka binigay sa ale.
"Ineng ang ganda mo eh bakit narine ka sa palengke bihira na ang tulad mo bagay kang modelo,"sabi ng ale

"Naku ho hindi ako nababagay sa larangang iyan pang modelo lang ako ng isda,"sabi ko natatawa namang umalis ang ale.

Marami nagsasabing kutis mayaman ako.
Maganda ang hubog ng katawan balingkinita.
Marami ring nadidismaya dahil sa akoy hamak na tindira lamang.

Aglow nako sa ganito ayokong mangarap ng matayog baka bumulusok lang ako paibaba at isa pa kontento naku basta kasama ko si inay.

Lumipas ang maghapon na pawisan ako sinisigaw ang paninda at enientertain ang mga mamimili.

Nang maubos ang paninda namin ni inay nagpasya na kaming umuwi na sa bahay.
"Helen mauna na kami,"paalam ko sa kaibigan ko.

"Sige hindi pa ubos itong paninda ko sayo ata bumili lahat iba ang karisma mo girl,"sabi ni helen tinawanan lang namin ni inay ang many any sinabi.

Sumakay na kami ng jeep ilang minuto lang nakarating na kami sa mansion namin este barong barong namin.

Pagkarating namin naupo ako sa kawayang upuan sa sala namin.
Nagpunta sa kusina si inay ako naman sinindi ang tv.

Kasalukuyang akong nanonood ng cartoons na The Pearl Princess.
Nang mag appear ang isang balita.

Ayon sa balita ang San Diego na lupang kinatitirikan ng bahay namin ay idedemolish na sa makalawa.

Ang mayamang Salvatierra ay nabili ang lupa ng San Diego upang pagtayuan ng isang mall.

"Inayyy!!!!Pumarito kayo at ng makita niyo ang balita,"hiyaw ko.
"Ano bayan anak para kang nasunogan sa sobrang lak-,"

"Inay wag ho kayong maingay,"sabi ko
Nakinig kami....
"Diyos ko pano na tayo nito anak,"maluha luhang sambit ni inay.

"Inay bag at natin ito hindi tayo mapapaalis dito,"matigas kung sabi
"Pero anak mayaman sila dukha lamang tayo,"nanghihinang sabi ni inay

Nagring ang di keypad na phone ko.
"Hello EMS napanood mo ba yong balita!!,"sigaw ni helen

Nagsalubong ang kilay ko sakit sa tenga ang boses niya.
"Pwede ba wag kang humiyaw!Napanood ko ang balita,"sabi ko

Nag usap pa kami ng ilang minuto tsaka ko ibinaba ang tawag.
"Inay hindi tayo aalis rito,"final kung sabi