2.Bölüm

36 13 6
                                    

Bacaklarımı hisstemediğimde büyük bi çığlık attım . Annem ve  babam uyandı içeriye hemen kısa boylu sarı saçlı üzerinde hemşire kıyafetiyle bir bayan girdi bana bi iğne vurduğunda hemen sakinleşip uyuyakalmıştım

Babam ölmüştü annem başında yas tutarken ben umursamayıp dışarı çıkıp geziyordum ama tekerlekli sandalyelerle. Bacaklarıma baktığımda ise yoktu yerlerinde .Kesilmişlerdi. Terledim Hayırr ! olamaz diye bağırdığımda

Uyanmıştım !

Hemen etrafima bakındım işte  babam ve annem orda dışarıda yağan yağmuru  izliyorlardı iç sesimle " şükürler olsun rüyaymış" deyiverdim.

Annem ve babam yanıma koşar adımlara gelince yataktan doğruldum yüzüm ter içindeydi
"s-su verir misin anne" annem titreyen elleriyle bana bir bardak su uzattı .

Suyu yudumlarken babam
"Kızım iyi misin yüzün ter içinde " yutkunarak konuşmaya başladım
"Iyiyim baba sadece kabus gördüm " babam saçlarımı okşarken
"Baba ben neden bacaklarimi hâlâ hissetmiyorum "dedim ağlayarak. Babam hüzünlü şekilde
"Kızım bacakların sadece ezilmiş  , hissetmemen doğal "deyip gözlerini devirdi.

Evet babam yalan söylüyordu beni üzmemesi için çünkü babam yalan söylediğinde gözlerini kaçırırdı annem de kafasını sallayarak
"Aynen kızım gayet iyisin " diyodu birbirlerine bakarak babam göz kırptı annemi dışarı çağırırcasına babam yerinden kalktı ardında annemde kalktı kapının önünda konuşuyorlardı.
Annemin ve babamın konuşmalarını az çok duyuyorudum ama çözemiyordum  Allah kahretsin dedim kendi kendime ayağa kalkmaya çalıştım ama olmuyordu kendimden artık nefret ediyodum tüm bunları  yapamadığım için  hâla konuşuyorlardi çok merak ediyodum kesin benden sakladıkları bişey vardı 

Bana bişeymi olmuştu? Yoksa benim çok mu kritik sorunum vardı  bunları düşündükçe kafayı yiyordum .

      

                               Devamı gelecek umarım beğenmişsinizdir
                                     Oylamayı unutmayın 😊

 

Gel kurtar beni burdanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin