BTS x you ปลายทางของเธอบำเรอท่านชาย

มึงเป็นห่วง??

หลังจากที่ส่งร่างกายบอบบางมาถึงมือหมอเป็นที่เรียบรอยแล้วชายหนุ่มทั้งสามก็ไม่จำเป็นที่จะไปนั่งเฝ้าหรึอนั่งรอให้เสียเวลามากนัก

ก็นะ ยัยเด็กคนนี้พวกเค้าไม่ได้รู้จักนิ

แล้วอีกอย่างคือพวกเค้าไม่ได้ว่างขนาดนั้น

"ได้ยินว่าเด็กคนนั้นเข้าโรงพยาบาล"
พอประชุ่มครั้งสำคัญเสร็จกายกำยำทั้ง7ก็ย้ายร่างของพวกเค้าเข้ามายังห้องสวนตัวที่จะมีแค่พวกเค้าทั้ง7เท่านั้นที่เข้ามาได้ของตึกนี้และคนที่เอ่ยทักนั้นก็คงเป็นใครไม่ได้นอกจากพี่ใหญ่อย่าง จิน

"อืม"แล้วก็ได้รับขานตอบกลับจากลำคอของจีมินเท่านั้น และมันก็อดที่จะไม่ทำให้พี่ใหญ่หยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่

ไม่ใช่สิ!

ไม่ใช่แค่จินนี่ที่อยากจะรู้

แต่เป็น พวกฮยองทั้งหมดนอกจากแทฮยองกับจองกุก

"เธอเป็นรัยละไอ่จีมิน"เมื่อเห็นน้องชายทั้งสามเงียบมานานคนใจร้อนอย่างนัมจุนก็อดที่จะถามไม่ได้ ก็นะ ไม่รู้ว่าทำไมพวกเค้าถึงได้อยากรู้อะไรนักหนา

"ตกเลือด"จีมินยกแก้วเหล้าเข้าปากก่อนที่จะตอบพี่ชายที่ตั้งหน้าตั้งตาฟังให้มันจบๆไปเสียที

คิ้วเรียวสวยของพี่ๆต่างยกขึ้นอย่างแปลกใจอ่า...สวยบริสุทธิ์นี่มันทั้งหาอยากและรักษาอยากเสียจริงๆ รุ่นแรงนิดรุ่นแรงหน่อยก็บอบช้ำไปเสียแล้วบอบบางเหลือเกีน

"อืม!ว่าแต่ พวกฮยองจะไปฮ่องกงวันไหนละ"
พอรับรู้เรื่องราวของเด็กคนนั้นแล้ว จองกุก ก็เป็นคนเอ่ยถามฮยองทั้ง4ทันที ได้ยินว่าจะจัดการงานที่ฮ่องกงนินา

"2วัน ทำไมอยากได้ของฝากหรอ"

"โถ่ฮยอง"
เมื่อคนเป็นฮยองรู้ว่าตนเองจะจออะไรก็รีบขัดไปทันที หน้าเค้าเหมือนเด็กที่รอพ่อไปทำงานแล้วกลับมาเอาของฝากมากขนาดนั้นเลยหรอ

15 : 00
โรงพยาบาล

"ฟื้นแล้วหรอคะ"
เสียงใสของพยาบาลคนสวยเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นเอ่ยออกมาให้กับกายบางที่เพิ่งจะได้สติ

"......"

"คนไข้ยังรู้สึกปวดตรงกายสาวไหมคะอาการปวดท้หายหรือยัง"

"....."กายบางได้แต่เงียบ สบสน มืนงง เธอจำได้ว่าเธอ โดนข่มขืน แล้วผู้ชายผิวสีน้ำเผิ่งก็อุ้มเธอไปอาบน้ำจากนั้นเธอก็ไม่ได้สติอีก

แล้วตอนนี้ก็ดันมาฟื้นที่ โรงพยาบาล

แม่

.........

ใช่. แม่เธอละ!  !!!

"แม่!แม่ฉันละคะ!!"กายบางพลุ่นพล่านจับแขนของพยาบาลสาวเอาไว้แน่น น้ำตามันคลังไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อสมองของเธอทบทวนทุกอย่างเสร็จ

ปานนี้ แม่ของเธอคงจะเป็นห่วงเธอมากแล้ว

"ใจเย็นๆนะคะ คุณๆเค้าพาคนไข้มาที่นี้ค่ะ"

"คุณๆ?"
พยาบาลสาวคนนี้คงจะหมายถึง  ปีศาจ พวกนั้นแน่เลย

หากยังอยู่ที่นี่นาน โอกาสที่เธอจะได้กลับไปหาแม่มันก็จะมีน้อยลง ไม่รู้ด้วยช้ำว่า ผู้ชายพวกนั้นจะกลับมาเอาตัวเธอไปอีกหรือเปล่าเซิ่งตอนนี้สมองมันคิดอะไรได้ไม่มากนอกจากคำว่า  *หนี*

"ว้ายย!"แล้วก็เป็นเสียงของพยาบาลเองที่ร้องดังขึ้นภายในห้องเมื่อคนไข้รายนี้พลุ่นพล่านลุกขึ้นดืงสายน้ำเกือออกก่อนจะตรงไปยังประตู

แปะ...แปะ..แปะ
ฝีเท้าบางแตะลงบ่นพื้นเย็นๆหลังจากที่นำร่างตัวเองออกมาจากห้องนั้นได้ ฝีเท้าบางที่ค่อยๆเดีนช้าๆกลายเป็นเร็วขึ้นๆ จุดหมายตอนนี้ของเธอคือ โรงพัก ตำรวจจะช่วยเธอได้

ติ๊ง!
พอลิฟท์เลื่อนออกกายบางก็ไม่รอช้าที่จะสาวเท้าก้าวเข้าไปทันทีโดยที่ไม่มองหน้ามหลังว่าเธอมาถูกทางไหมหรือคนในลิฟท์เป็นใคร

"ไปไหน??"

เอือกกกกกกกก