Değmesin Ellerimiz | Yoonmin

18

-Yoongi-

Bir hışımla sınıftan çıkarken arkamdan bağıran öğretmenimi duyamayacak kadar sinirliydim. İlk olarak Jimin'in dersi olan sınıfa girmiş onun bugün okula gelmediğini öğrendikten sonra arabama atladığım gibi evine sürmeye başlamıştım. Sinirliydim çünkü bana zarar vermişti. Sinirliydim çünkü kendine zarar vermişti. Sikeyim bize zarar vermişti işte. Park Jimin yapmaması gereken tek şeyi yapmıştı. Ve ben bunu farkedememiştim. Durup düşünecek olsam sinirimin daha çok kendime olduğunu anlayabilirdim aslında. Ama fevri hareket ediyordum. Her zamanki gibi.

Arabayı nasıl park ettiğim hatta ve hatta buraya kadar nasıl geldiğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Tek bildiğim şey içimde git gide büyümekte olan öfkemdi. Sinirimi çıkarmak ister gibi çaldığım kapı 1 dakika sonra açılmıştı. Kapı açıldığında ilk hareketimse Jimin'e vurmak olmuştu. Kafası yumruğumun etkisiyle yana düşerken onu itmiştim. İçeri girip onu kapıya dayamış ardından saf öfke akan gözlerimi ona dikmiştim. "Bunu nasıl yaparsın?" ağzımdan çıkan kelimeler o kadar güçsüzdü ki ağladığımı ancak o zaman farketmiştim. "Yüzüme bak! Gözlerime bak ve yapmadım de!" Elimi çenesine atıp suratını bana çevirdiğimde gözlerime bakmış ve "Yaptım." demişti. Gözlerim koluna kayarken üzerindekileri tek bakışımla yakmak isterdim. Böylece ihanetine gözlerimle tanıklık etmiş olurdum. Ama onun yerine elimi giydiği sweatın boğaz kısmına atıp tek hamlede yırtmıştım. Bu da işe yarardı sonuçta. Görüş açıma giren morluklarla dolu kola bir süre bakakalmıştım. Gerçekten de yapmıştı. "Sen.." konuşmama izin vermeden beni ittiğinde "Evet uyuşturucu kullanıyorum! Öğrendin için rahat etti mi? Defol git şimdi evimden!" diye bağırmayı da ihmal etmemişti. O an rüya görüyo olmayı dilerdim. Kabus* Sikik bir kabus olmasını isterdim herşeyin. Ama değildi. Benim minik Jimin'im bana verdiği en önemli sözü bozmuştu ve hiçbir şey de rüya değildi. Gerçekler yüzüme tokat gibi indiğinde aklıma o an gelmişti.

Flashback
(8 yıl önce)

"Hyung lütfen ağlama artık." Jimin boynuma sokulup şirince söylendiğinde istemsizce gülümsemiştim. Acı bir gülümsemeydi bu. "Söz ver." dediğimde yüzünü boynumdan çekip gözlerime bakmış "Ne?" demişti. "Onlar gibi benden gitmeyeceğine söz ver. Ve asla ama asla uyuşturucu kullanmayacağına." dediğimde bana kocaman sarılmış "Asla senden gitmem hyung." diye mırıldanmıştı. "Söz ver Jimin." Israrla tekrarladığım cümleyle daha sıkı sarılıp "Söz veriyorum hyung asla seni bırakmayacağıma ve uyuşturucu kullanmayacağıma." demiş ardından yanağıma küçük bir öpücük kondurduktan sonra devam etmişti. "Uyuşturucu senden aileni aldı bunun için benden söz istemene bile gerek yok , o iğrenç şeyleri kesinlikle kullanmam hyung , büyüyünce bile."