Uyu ki unut büyüyemediğini. Yaşayamadığını unut. Uyu ki görme nasıl bir dünyada yaşadığını. Uyu ki görme nasıl bir hayata mahkûm edildiğimizi, uyu ki görme dünyanın her yanında dili, dini, ırkı ne olursa olsun çocuklara yapılanları. Şen kıkırdamaların yükseleceği bahçelerde ölüm kokulu çığlıklarını duymadan uyu. Oysa çocuklar; ölmek için, korkmak için, ağlamak için, savaşların ortasında kalmak için, annelerinin koynundan koparılmak için... Çok fazla çocuklar.
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
"Birkaç cümleyle gecenizi aydınlatmak istiyorum." dedi radyo sunucusu sesindeki hayranlıkla. Araya güzel bir müzik girmişti. Yüzümde bana artık yabancı olan bir gülümseme belirdi, şiirleri severdim.
Fetih uzanarak radyonun sesini biraz daha açtı. Hareketine şaşırsamda sesimi çıkarmadım.
"Bak, sana söylüyorum, okuyorum, yazıyorum yada her neyse.
Bak, diyorum; bak da gör diyorum.
Bu anlattığım bir gözyaşı değil, bunu öylece silip atamazsın.
Kalbimde bir sızı değil, geçmiş gibi davranamazsın.
Bir yara,bir kesik değil, bu yarayı zamanla kapatamazsın.
Bu bir yangın, bu git gide büyüyen bir yangın ve sen bu yangını birden durduramazsın.
Bak, canım, bak, benim tüm hayatım.
Ben çenemin altından parmak ucuma kadar bu yangındayım.
Bir kova su dökenim yok, peşimden ateşlere atlayanım yok.
Sorsan gülümseyerek ölüyorum, çok da memnunum.
Başkalarına kalırsa sevmek akıl işi değil, bana kalırsa ayak basmak cennete.
Çırpınmayı bırakıp yanarsam göğüs kafesinin içinde bir yerlerde, küllerimden sen çıkacaksın.
Sıksam yumruklarımı bastırsam göğsüme, avuç içlerimden sen taşacaksın.
Dalıp gidiversem öyle uzaklara bir yerlere, göz bebeklerimden sen okunacaksın."
Ben buruk bir hüzünle dizlerimi kendime çekmiş, çenemi dizimin üstüne yaslayarak sözleri dinlerken radyonun yayını rahatsız edici bir cızırtıyla kesildi. Kaşlarımı çatarak ayaklarımı sallandırdım. Parmaklarım sesi geri almak ister gibi düğmelerin üzerinde geziniyordu.
"Bir şeyler yap." dedim. O cümlelerin sonunu duymak istiyordum. Bir tane daha bilinmezliğe değil o cümlelerin sonuna ihtiyacım vardı. Bir başka yarım bırakılmışlığa değil, tamamlanmaya ihtiyacım vardı.
(...)
Araba durduğunda akademinin önündeydik. Avcıların arasına bir soğuk tarafından bırakılıyordum. Bir şey söylemeden çıkmak için elim kapı koluna gittiğimde kapı yavaşça açılmış ama dirseğim sıkıca kavranmıştı. Omzumun üzerinden ona doğru bakarkenihtiyacım olan o cümleleri tereddütlü bakışlarıyla tamamladı.
" Bak, benim sığınabildiğim tek limanım. Bu cümleler bir iç çekiş, bir tükeniş olabilir.
Bileklerim geceden gündüze dokunmanı bekliyor,
Parmaklarım yanaklarından ayrılmak istemiyorda olabilir Ama bu yangında ölmek yok."
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
Kitabı okumaya başladığımda yazılı haftası olduğu için evde kitap okuyamıyordum. Ve sadece okulda okuyarak tüm seriyi iki haftada bitirmiştim. Bu seri benim sabırsızlıkla okuduğum kitaplardan biri. 4. Kitabı sabırsızlıkla bekliyorum.
Oy vermeyi unutmayın.
