"Iba na ang 'yong ngiti,
Iba na ang 'yong tingin,
Nagbago na'ng lahat sa 'yo..."
This is a story of two childhood best friends na nagkahiwalay.
Totoo ba ang sinasabi nilang first love never dies?
Paano kung ang taong nagpasaya sayo noon ay nagbago n...
"Mama!!! Promise mo bago ako matulog ikukwento mo yung love story niyo ni Papa!!" palambing na sinabi ni Osang sa kanyang Mama habang nakaready na siya for bed. "Naku, para na akong sirang plaka, paulit ulit nalang yung kwento ko. Next time irerecord mo na ha." "Sige na Ma, please!!!!" "Eto na, eto na."
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
1 9 9 4
Mag-dadalawang taon nang Overseas Filipino Worker si Carol sa Italy. 23 years old. Masipag... Masinop... Medyo clumsy nga lang. Part time housekeeper; part time seamstress. Mabuti nalang at close siya sa amo niyang si Aurora, kahit na medyo mababa ang sweldo sa kanya, doon siya nakatira at siya ang nag-encourage kay Carol na mag raket tuwing day off niya para magka extra money. Kaya every weekend, nandun siya sa harapan ng Philippine Consulate General at nagtitinda ng kung ano anong nakakatakam na Filipino delicacies- kakanin, kutsinta, at syempre, ang pinakamasarap na espesyal Banana cue niya.
─────────
Tuesday was a busy day in Milan. Naglalakad si Carol papunta ng bus stop patungo Porta Venezia. Kahit haggard, fresh na fresh parin ang beauty niya. Galing siyang Mercato Rionale, kung saan siya namili ng mga gulay na binilin sa kanya ni Aurora. Ngunit, biglang nag-beep ang kanyang pager, at sa gulat niya ay nahulog ang kanyang mga pinamili. "OHHH MY GUUULAY!!" literal na napasigaw ang dalaga. Agad na pinulot niya ang kanyang mga nahulog na pinamili, dali-dali siyang nag hanap ng payphone at tinawagan ang operator para sa mensahe. "Chiamami! – Signore Giovanni." Sa sobrang taranta, nagkanda hulog hulog ang kaniyang mga barya. Agad agad niyang tinawagan ang demanding niyang Italianong Boss.
"Ciao?" "Carol! I must see you at the studio, tra venti minuti! I have photoshoot with world-class photographer and you alter now my garments, subito!! Get here in studio but first bring all of the new dress collection from downstairs! Non puoi essere in ritardo!" Carol was at the other side of town. It was nearly impossible to go from Venezia to the studio in such a short period of time. Nag-hesitate siya, pero dahil honest siya, sinabi niya ang katotohanan. "Oh, Singore Giovanni! My apologies, I just came from the farmers' market, I don't think I'll be able to arrive in 20 minutes!" "Niente scuse, Carol! See you in 20 minutes or you're fired! Can you hear me? Licenziato! Understood?" Naloka si Carol. FIRED?! Anak ng tokwa naman oh. "Okay Singore, I'll see you." Plakado sa kanyang mukha ang pinagsamang ngiti at gigil.
Binaba niya ang telepono at tumakbo pasakay ng bus.
"Signora! I'm home!!" she knocked and Aurora quickly opened the door. "Carol, mio caro, welcome back, could you make me some of your Banana cue?" excited na utos ng amo. "I'm so sorry Signora but I have to be at thestudio tra venti minuti!" She imitated Giovanni's infuriating Italian accent. Despiteher panicshe had already arranged all of the groceries in the pantry in a flash. As in Supergirl sa bilis. Ganun si Carol. Basta sa trabaho, ang bilis kumilos. Kaya naman hindi maka angal ang kanyang amo na si Aurora, dahil nagagampanan niya ang lahat ng kanyang tungkulin sa bahay. Wala nang nasabi ang amo kundi "Va bene, I understand, just make sure you will cook Banana cue when you come back." Dismayado si Aurora pero bakas sa mukha niya ang paguunawa kay Carol. Bitbit na niya ang kaniyang mahiwagang trolley na may laman na portable sewing machine at mga tools niya sa pananahe as she bolted outside the door.
