Gerçek yalnızlık; etrafında onlarca insan varken yalnız hissettiğin duygunun adımıydı? yoksa kim yanında olursa olsun istediğin kişi yanında yoksa bunun adı mıydı yalnızlık? Birşey biliyordum ki yalnızlık tek olmak değildi hiç bir zaman. Biraz da yalnızlığın hakkını vermek miydi bu? Bunun ne olduğunu bilmiyorum ama dolu dolu yalnızım. Yanında olmak istediğim insanların yanında başkaları vardı. Bu, yalnızlığın dopdolu olanıydı.
Boş yalnızlık nasıldı?
Yanımda istediklerimi yanımda gördüğüm an yalnızlığım bir son bulacak mıydı?
Yalnızlık belki içinden konuşmasıydı insanın.
İç sesini kimsenin duymamasıydı.
Belki huzurdu bu?
Peki bunca insan her kafadan ayrı ses, bu neydi? Çok konuşan insanlar yalnız değil miydi? Dopdolu kalabalık mıydı onlarda?
Yoksa yalnızlıklarını unutmak için miydi bunca gürültü? Bir insan yalnızlığını konuşarak unutabilir miydi ki?
Eğer öyleyse benimde durmadan konuşmam gerekmez miydi? Hayır ben yine susardım.
Susmakta yalnızlığın bir bölümü müydü?
Öyleydi. Susan yalnız kalırdı.
Belki bunca gürültün içinde asıl susmak yetenekti. Öyleydi.
Dolu dolu susuyorum.
Boş susmak nasıldı?
Yanımda olsalardı konuşur muydum?
Beraber susar mıydık yoksa? Beraber susmanın güzelliğini yaşardık belki.
Gel beraber susalım. Susalım mı?
Susalım konuşmayalım.
Beraber yalnız kalalım. Kalalım mı?
