In Another Lifetime

How it all End..

But there's no secret that will be forever hidden. Eventually nakarating din sa family ni jam ang lahat.

At walang ano anong sinugod si shan ng mother ni jam sa apartment.

I was the one who open the door and saw Jam's mom outside of it. Parang tigre ito na handang mangain ng buhay. Anger was written all over her face. Pinagdadakdakan ako nito na ilabas ko raw si shan at jam. Maybe she knows Shan's face kaya hindi nya ako napagkamalan.

Yung couple naman na naghaharutan kanina ay lumabas para silipin kung sino ang nagiingay sa harap ng apartment ko. At yung masayang mukha ng dalawa ay napalitan ng takot at pangamba. Lalo na si Jam. Then suddenly, Jam's tear began to fall as her mother didn't stop from saying shit things that really hurt Shan's pride. 

"Panira ka sa buhay ng anak ko. Ano bang pinakain sayo jamilla ng immoral na to at nagustuhan mo sya. Ikaw na babae ka ang kapal ng mukha mo para idamay ang anak ko sa ka immoralan mo. Parurusahan ka ng diyos sa ginagwa mo. At bago pa madamay ang anak ko ililigtas ko na sya saiyo. Hindi ka magndang impluwensya sa kanya.Dapat sayo masunog sa impyerno. Halika na jamilla. Uuwi na tayo. Your not suppose to be here. We never reach you  as prominent and elegant para lang mapunta sa ganyang klase ng tao." mahabang litanya ng mother ni Jam.

At maski ako ay naiiyak na sa sinapit ng kaibigan ko sa mama ni Jam. Sobra naman ito. Kung alam nya lang yung pagmamahal ni shan kay jam. At kung gaano kamahal ni shan ang anak nila. Naturingan pa namang edukada masama rin pala ang asal.

Masakit ang mga sinabi ng mama ni jam kay shan at napansin kong gusto ng pumatak ng luha ni shan pero pinipilit nya itong kontrolin. Maya maya lang tumakbo si shan sa kwarto nya at pagbalik nya dala dala na nya ang bag na nilalaman ng mga gamit ni jam.

"Shan what are you doing?" tanong ni Jam sakanya habang nakaguhit dito ang napaka laking pagkabigla.

"Sumama ka na sa mama mo. Tama sya, wala kang mapapala saakin. Mabuti pa bumalik ka sa kung ano ka noon. Doon ka nababagay hindi sa katulad ko. Ayaw kitang mapahamak at mawalan ng buong pamilya. Ayaw kitang matulad saakin." sabi ni shan. Halatang ayaw ilabas ang luhang unti unti ng nabubuo.

"Your letting me go just like that shan? Ganun na lang ba ang lahat ha? Hindi mo man lang ipaglalaban yung meron tayo? Akala ko ba mahal mo ko?" sabi naman ni Jam na iyak pa rin ng iyak.

"I LOVE YOU JAM! Alam mo yan. Pero ayaw kong maranasan mo ang itakwil ng  mga taong mahalaga sayo, ng family mo. Masakit Jam. Sobra! Pero this is the only way para patunayan ko sayo kung gaano kita kamahal. I chooses to let you go. Hindi dahil hindi kita mahal, kundi dahil kailangan. Dahil Mahal na Mahal kita." umiiyak na rin si Shan habang sinasabi ito. Hindi na niya napigilan.

Jam snif.

"No shan please." Nagpumiglas si jam at tumakbo kay shan. She hugged her as if it will be the last. Ayaw niya ng kumawala pero hinila na siya ng mommy niya.

Tumalikod si shan sa kanya . Niyakap naman ni Jam si shan sa likod.

"Fight for me naman shan please. Fight for us." pagmamakaawa ni jam sakanya. Pero nagmatigas si Shan, kinalas nya ang nakayakap na si Jam sakanya at ang tanging sinabi ay.. "IM SORRY." at nagtatakbo na patungo sa kwarto nya.

I know how hard it is for shan to let go a perfect girl. Hindi naman nya iyon ginusto e. Nasasaktan din sya. Alam ko kung gaano nya kamahal si Jam. And Jam was her only strength, ngayon na wala na ito hindi nya na alam kung paano pa maging matatag.

Lumipas ang mga araw, at ibang shan na ang nakita ko. Lagi na syang wala sa sarili at mahuhuli ko na lang na umiiyak. Mukha na syang 30 y/o at sobrang withdrawn na ang itsura. Hindi na sya pala ayos sa sarili. She really loose herself when she loose Jam.