Het is weer eens ochtend. Na slecht geslapen te hebben op die harde grond samen met zeven andere kinderen en één volwassene, ben je blij dat je die kamer uit kan. Ik loop naar de kelder, om te kijken of er nog iets te eten is. Het eneige wat er ligt zijn de haren van onze twee honden: Bolly en Molly. Het zijn straathonden die ik gevonden heb. Ik geloof dat het broer en zus zijn, want toen ik ze vond, waren ze ook samen. Bolly zat vast onder een hek terwijl Molly jankte voor hulp. Ik en mijn vader vonden hen samen en we hebben Bolly zijn bloederig en ontstoken been eraf moeten hakken. Zonder verdoving. De arme hond wist niet wat hij moest doen. Gelukkig gaat het nu veel beter en heeft hij leren lopen met drie poten. Ik ga terug naar de keuken en wacht tot mama wakker is. Na een tijdje komt ze aanlopen en zegt ze: " Ik heb met iemand afgesproken aan het gemeentehuis. Zou jij even op de kinderen willen passen?" Ze dacht blijkbaar weer dat een hongerige tiener als ik zeven kinderen aankon. Maar goed, ik ben er al aan gewend. Seppe begint natuurlijk weer te janken wanneer mama vertrekt. "Ik heb honger!" klinkt het vanuit de slaapkamer. Later wil ik geen kinderen. Ik wil gewoon een eenzaam leven zonder man, kinderen en gezeur. Maar ja, dat bestaat hier niet bij de Vrijevogels. Werken is de boodschap. Ik ga naar Seppe en zet hem buiten. Hij zal wel wat gras eten. Ik ben van plan om te post te gaan halen tot ik iemand op de deur hoor kloppen. Ik twijfel of ik wel zal opendoen, maar aan het lawaai te horen, weet de persoon die voor de deur staat toch al dat er mensen thuis zijn. Ik loop naar de deur en zeg tegen mezelf: "Dat is raar, normaal komt er nooit iemand bij onze deur." Ik open de deur en ik zie een zwarte gedaante. Het is nog vroeg in de ochtend dus ik kan niet goed zien wie het is. Hij stapt wat meer in het licht. Nu kan ik zijn gezicht beter zien. Het is een jongen met donkerbruin haar, een gezicht vol met sproetjes (net als ik) en mooie volle lippen. "Euhm... Hallo." stoot ik onbewust uit. "Goedendag, juffrouw. Mijn naam is Gustaaf en ik kom een huiscontrole doen." Een huiscontrole? Wat bedoelt hij daarmee? Maar voor ik het weet is hij al binnen.
JE LEEST
Verduistering
Historical FictionDit boek gaat over een meisje, Zoé. Ze leeft in de tweede wereldoorlo. Ze is geboren in een arm gezin van 8 kinderen, een moeder en een vader dat bijna altijd weg is. Haar vader is soldaat. Elke dag is ze doodsbang dat ze hem nooit meer terug zal zi...