°Promise /ChanBaek/

Ad Astra Per Aspera

-> Zorluklarla yıldızlara kadar..

-> Baekkie iki yaşında.

(Başlıkları Türkçe olarak bölüm başlarına iliştireceğim şöyle. İyi okumalar. 💕)

"Channie! Yürüyorum bak! Oluyor Chanie!" Dışarıdan bakıldığında anlamsız gelen sesler, karşısında oturmuş onu sevimli bakışlarla izleyen beden için büyük anlamlar içeriyordu. Chanyeol, onun iki minik dudağı arasından çıkan her sesi anlıyordu.

"Geliyorum Baekhyun, bak şimdi ben de deneyeceğim." Chanyeol ellerini duvara yasladığında küçük bedenini yukarı doğru çekti, yüzünden okunan ifade onun zorlandığını öne sürerken Baekhyun'un komik sesleri ve alkış tutan minik elleri güç veriyordu.

"Oluyor Chanie, oluyor, oldu! Artık beraber her yere gidebiliriz! " Pembe dudaklarından salyaların dökülmesine sebep olan gülüşü ve tüm gücüyle alkış tutan elleri ailesinin dikkatini çekmişti sonunda.

Küçük bebeğinin ayakta alkış tutarken sağa sola minik minik adımladığını gören Bayan Byun, hızlı bir fotoğraf çekerek eşini de almış, bebeğinin yanına koşmuştu.

"Benim güzel bebeğim, yürüyorsun. Tanrım, ne kadar güzelsin sen öyle? Anneye gel Baekkie, hadi bir kucak ver anneye."

"Anne! Anne dikkat et Chanyeol düşecek! Bırak, istemiyorum! Chanyeol'a yardım etmem gerek, anne!" Baekhyun, annesinin kendisini almak için yanına koşarken Chanyeol'a çarptığını gördüğünde ağlamaya başlamış, ellerini yere düşen küçük arkadaşa ulaşmak istercesine uzatmıştı.

"Baekhyun, sorun ne bebeğim? Ne var orada? Oğlunun ağlayarak uzanmaya çalıştığı boşluğa bir süre baktığında acıkmış olabileceğini düşünerek mutfağa ilerledi. O Chanyeol'u görmemişti, Bay Byun'da onu fark etmemişti. Aslında... Kimse Chanyeol'u görmüyordu. Neden kimse onu görmüyordu? Chanyeol düşmüştü, kaldırılmaya ihtiyacı vardı.

İlk bölümden konunun açıkca belli olduğunu umuyorum.

Uzun bir şey yazmak değil aklımda olan.

Gördüğüm rüya sonucu böyle bir şey yazmak istedim. Beğeneceğinizi umuyorum.

29.04.2020 01:49
Çarşamba