Bir gün yanında olmamı istediğin ama bunun imkansız olduğu bir zaman gelirse gözlerini sıkıca kapat ve elini yüreğine götür. Ben senin göz kapaklarının ardındaki karanlıkta, kalbinin çarpıntısında olacağım. Ne zaman bir vapura binsen saçlarının arasından geçen rüzgar değil, parmaklarım olacak. Okuduğun kitabın bir satırında yahut dinlediğin bir şarkının müziğinde nefes almaya devam edeceğim. Yağmurlu bir günde omzunu öpen yağmur damlası olabilirim. Belki de koklamak için uzandığın bir çiçeğin yaprağından havalanan kelebek olacağım.
Sen ne kadar hissetmek istersen ben o kadar var olmaya devam edeceğim..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bu gitmeler, gitmek değil..
Non-Fiction'kim yatıştırabilir, çok şeyler yitirmiş bir yüreğin ürkekliğini?' 4|20