Neredesin??
Herkes bana bakıyordu ama hiçbiri benim umrumda değildi. Bir anda kapının önündeki adam kaçmaya başladı. Onu tekrar kaybedemezdim. Peşinden bende dışarı çıktım ve koşmaya başladım.
Bir anda kaybolmuştu. Gördüğüm halüsinasyon değildi, emindim. Gördüğüm her sokağa, her caddeye, her apartmana girdim: yoktu. Peki ama bu nasıl mümkün olabilirdi ki? Bu düşünceler arasınd törene geri döndüm. Sanki herkes beni bekliyor gibiydi. Özellikle Joseph'in de annesi.
– Neler oluyor?, diye sordu
Cevap vermekte zorluk çekiyordum.
– B..ben Joseph'i gördüm, size yemin ederim oradaydı!!, diyebildim sadece. Annesi bu durumu üzgün olmama bağlamış olacak ki;
– Kızım, çok üzgün olduğunu biliyorum ama artık kimsenin elinden birşey gelmez. Sen en iyisi evine git ve dinlen, dedi yaşlı gözlerindeki acıyı gizlemek istermişçesine.
Birşey diyemedim, ne onu üzmek ne de deli damgası yemek istiyordum. Sadece başımı eğdim ve arabama doğru yürümeye başladım. Onların isteğini yerine getiyor gibi gözüksem de bu işin peşini bırakmayacaktım. İlk iş etrafa bakındım ve arabama binmeden önce dikkatimi güvenlik kameralarına yoğunlaştırdım. Bu işe nereden başlayacağımı biliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümden Süzülen Gölge
FantasiBu nasıl olmuştu? O, o ölmüş olmalıydı. O zaman nasıl karşımda duruyordu?