Crazy Little Thing Called Pantasya

Chapter 12

It's been two weeks..
At nandto ako ngayon sa cafeteria malapit sa bahay. Weekend kaya walang pasok.

Nasa gitna ako ng pagmumuni muni ng makita ko si Mikaela.

Kaklase namin noon kaso ngtransfer bigla after ng hindi nmin alam kung bakit.

"Mika?" Pangaagaw pansin ko sa knya.

"Devs? Wow! Long time no see." Sabi nya.

"Oo nga e kelangan ka pa bumalik dto?" Tanong ko.

"Kahapon lang.. Manganganak kasi si ate and walang magaasikaso so, I decided to stay here for awhile. Magsummer class nalang ako." Sagot nya.

"Kmusta ka?" She asked.

"Okay lang ako.. Ganun pa din.." Sabi ko.

"Nakamove on ka na ba?" She suddenly ask me.

"Saan?"

"Kay lhance."

Napatingin ako sa knya at marahang ngumiti..

"I guess hindi pa." Sabi nya pa.

Nalink sakin si mika noon, Naging close ko sya at ng mga kaibigan ko. Akala nga ng iba gf ko sya pero hindi close lang kami.

Pero among all my friends si Lhance ang hindi nya nakasundo. Hindi ko alam kung bakit mainit ang dugo ni lhance kay mika noon.

Ngaun alam ko na kung bakit.

"Alam mo na ba?" Nagulat ako sa tanong nya.

"Alam mo?"

Tumango sya

"Gusto kong humingi ng tawad sa nagawa ko."

"What do you mean?"

"Tingin ko, Isa ako sa nagpush sa knya para magpakamatay."

"Ha? Anung ibig mong sabihin?"

"I like you that time.. Im too obsessed with you. Gusto ko sakin ka lang gusto ko ng higit pa sa kaibigan..

Two days before that incident.. I talk to him kasi iba ung feeling ko e. I smell something fishy.. I confronted him and even told him na kahit mamatay pa sya he will never get what he want." She said.

"kaya nagpatransfer ako after ng nangyare.. Nakonsensya ako. Until now." Dagdag nya at umiyak na.

Inabutan ko sya ng panyo.

"Devs, Di ko alam na depress sya non. Hindi ko alam na may iba pa syang pinoproblema." Sabi nya.

"Anung ibig mong sabihin?"

"He texted me before he commit suicide.. He told me everything.. As in everything.." Sabi nya

"Nasayo pa ba ung text nya?"

Naiiyak na ko. Hindi ko alam na ganu ung pinagdaraanan nya. kaibigan nya kong naturingan pero hindi nya ko naasahan at naging isa pa sa rason nya.

Finorward sakin ni mika ung message ni lhance na tinatago nya sa mahabang panahon..

Napaiyak ako ng tuluyan hbang binasa ko iyon..

How stupid I am for not figuring out..
I feel sorry for him..

Kung maibabalik lng sana ang oras.. Baka nasave pa sya sa depression nya..

----

Sunday and i decided to visit him.

Malapit na ko sa puntod nya ng nasilayan ko ung taong nakaupo sa harap ng lapida nya.

Dahan dahan akong humakbang palapit don. I think dapat ko ng tanungin sya.

Paglapit ko alam kong umiiyak sya.. I wonder why she's crying infront of my friend.

"Sino ka ba talaga?" Tanong ko.

Tila nabigla sya.. Hindi alam kung lilingon o hindi..

She wipe her tears and stand up.. She faced me.

"D-Devs.."

"Angela, sino ka ba talaga? Lagi kitang nakikita dto binibisita si lhance.. sino ka ba talaga?"

Huminga sya ng malalim..

"Kambal ko sya."

Nabigla ako sa narinig ko. Hindi ko alam ano ak magrereact sa narinig ko..

What? Mali lang ata ako ng rinig..

"U-ulitin mo nga yung sinabi mo?" sabi ko.

"Kambal kami."

D ako makapaniwala.

"Di kapani paniwala kasi di kami magkamukha?,di talaga kami magkamukha pero ipinanganak kami sa iisang araw."

Nakatingin pa,din ako sa knya disbelief.

Bigla nya kong tinignan ng masama.

"And I hate you so much."

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig pagkarinig sa huling sinabi nya..

Halos d ako makagalaw..

"Kasalanan mo kung bakit wala na sya. Kasalanan mo kung bakit nya ginawa yun ikaw ang dahilan. Ikaw ang nagtulak sa knya para gawin yon." Galit na sabi nya..

Hindi pa rin ako makagalaw. Tila naestatwa ako.. Parang gusto ko nalang lamunin ng lupa sa mga oras na yon..

Umiyak na sya ng tuluyan..

Kitang kita ko ung galit sa mga mata nya.

Bago ko pa mahanap ung salitang bibitiwan ko.. Nglakad na sya paalis sa lugar na yon..

Biglang tumulo luha ko at bumagsak sa harap ng puntod ni lhance..

Walang humpay ang luha ko.. Ang bigat sa loob.. Grabe ung revelation.. Hindi ko kinakaya..

Yung pagkatao nya..

Yung dahilan nya..

And now Angela..

Ang sakit sa loob.. Ang bigat bigat.. Lalo pa't alam ko sa sarili ko na mahal ko si angela..

Hindi ko alam kung anong dapat gawin..

Iyak lang ako ng iyak..

Biglang bumuhos ang ulan.. Pero hindi ak natinag at patuloy pa din sa pagiyak.

Blangko ang isip ko..

Sinisisi ko ang sarili ko.

He's my bestfriend for Pete's sake..
God knows how hard it is for me nung iniwan nya kami..

If only nalaman ko kaagad baka sakaling kasama ko pa sya ngayon..

Napaka walang kwenta kong kaibigan..

Dapat lng talaga na magalit sakin si angela..

"WHAAAAAAAAAAAAAAAAAA!" sigaw ko.