Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌫️
"Kelimeler," derdi Oda Sakunosuke. "Kelimeler insanı insan, Dazai'yi Dazai yapan şeyler."
Chuuya'nın kütüphaneye gittiği her seferde raflarda dolaşırken görmesi sebebiyle bir süre sonra ona yabancı gelmemeye başlayan fakat içten içe neden hep polisiye romanlarının bulunduğu bölümde olduğunu merak etmeden duramadığı o kahverengi saçlı adamdan duyduğu ilk ve son sözler buydu. Hakkında tek bildiği Dazai'yi yakından tanıyan az sayıda kişiden biri sayılabilmeyi başarması olan bu adamın kalın ses tonuyla dudaklarından kayan o kelimeler, üzerinden üç yıl geçmesine rağmen, nadiren de olsa Chuuya'nın aklına gelir ve adamın söylediklerine dibine kadar hak verirdi. İçinizde ne hissederseniz hissedin, dile getirmediğiniz sürece bir öneminin olmaması Dazai Osamu ile hayatındaki öteki insanlara kıyasla daha farklı bir ilişkiye başlamasının ardından sürekli yakınmaya başladığı fakat bunun farkında dahi olmadığı bir gerçekti ki Odasaku'nun Chuuya'ya söylediği o birkaç kelimeyi takip eden aylardan birinde yaşanan ölümünden sonra bile bu cümlesinde Dazai Osamu'yu neden insanlardan ayrı tuttuğu büyük bir bilinmeyendi ve Chuuya bunun sebebini serin bir ocak sabahı Oda Sakunosuke'nin soğuk mezar taşına sormaktansa o temmuz günü bir hafta önce aldığı ve bitirmediği halde okuyamayacağına karar vererek elinde çürümesini istemediği kitabı iade etmek için gittiği kütüphanede, yüz yüzeyken sormak isterdi. O sözcükler üzerine kurduğu onlarca teori ve bu teorileri destekleyen kanıtları olsa da Dazai'yi onu çok yakından tanıyan bir başkasından dinlemek; birkaç yıl öncesine kadar benzerini dahi yaşamadığı, iki kişi arasında geçen bu ilişkinin bir kutbunu temsil eden Nakahara Chuuya için söyleyeceği sözler o bilindik, alaycı tonunu dilinden düşürmeyen adama karşı takınacağı tavır konusunda bir önlem niteliğinde olabilirdi -ki Oda Sakunosuke'nin ölümünün Chuuya'nın hayatında da bir milat olarak var sayıldığı göz önünde bulundurulduğunda Dazai'yi onun ağzından dinlemek sonu tartışmayla biten çoğu konuşmayı daha iyi bir sonuca bağlayabilirdi.
Bir başka ocak ayında, genç adamın o mezara yaptığı ziyaretten tam bir yıl sonra, sert rüzgar eskimiş paltosundaki her bir boşluğu fırsat bilerek onu iliklerine kadar dondururken ve bedeni de eskimiş olacak ki içinin üşüdüğünü hissederken aklından geçen düşüncelerin küçük bir kısmı buydu Nakahara Chuuya'nın. Kelimeler, Dazai'yi Dazai yapan şeylerdi ve durup dururken birkaç saatliğine ortadan kaybolmalarıyla ünlü, dibine kadar başına buyruk olmasına rağmen katıldığı kumarları tahmin edebilecek kadar uzun vakitler geçirdiği Chuuya'ya her zaman sadık adamı oynayan, içinde uçsuz bucaksız karanlıklar taşısa dahi bunları birkaç anlamsız intihar girişimine sığdıran Dazai Osamu'nun zihninizden tamamen kazımak isteyeceğiniz anıları birkaç sinsi sözcükle gün yüzüne çıkarması dilinin ne kadar keskin olduğunu -ya da gerekli gereksiz her noktayı bir kartalın avını yakalaması kadar kolay bir şekilde sonu gözükmeyen karadeliğine eklemekten çekinmeyen hafızasının benliğindeki tehlikeli parçalardan biri sayılabileceğini- kanıtlamaya yeter de artardı.
