Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Silah sektöründe önemli bir yer taşımakla kalmayıp birçok teknolojik cihaza -sahte de olsa- imzasını atmış Kray Foresight'ın ihanetini takip eden askeri teçhizat üretimindeki aksama ile birlikte Burnish ırkının yok olmasıyla sonuçlanan savaşın yarattığı büyük hasarlar yalnızca Promepolis'le sınırlı kalmamış, tüm ülkede büyük bir şok yaratmıştı. Yine de artık beklenmedik yerlerde ortaya çıkan yangınlar ve herhangi birinin Burnish olmasından şüphelendikleri için baskınlar yapıp dehşet saçan askeri birlikler olmayacağı için tüm o sıcağa dayanıklı kıyafetlere ihtiyaç duyulmayacak, dolayısıyla Foresight şirketi hâlâ üretim yapabilecek durumda olsaydı bile dünyada Burnish adını taşıyan tek bir canlı dahi kalmadığından bir süre her şey durgunlaşacaktı -ki öyle de olmuş, insanların eski düzenlerine dönmeleri birkaç hafta almıştı. Meslek sahibi olanların sabahın köründe tekrardan işlerinin yolunu tutmaya başladığı zamanlar Burnish lakabından arınan kişilerin de günlük hayata adapte olabilmeleri için Galo Thymos'un katkılarıyla -kendisi artık eskisinden de fazla sayıda kişi tarafından tanındığı ve insanlar onun sönmek bilmeyen itfaiyeci ruhuna saygı duyduğu için devlet tarafından yeni atanan valiye kıyasla bu genç oğlanın sözlerine daha çok kulak veriliyordu- bazı yardım kampanyaları düzenlenmiş, evi olmayan Burnishler için savaştan kısa süre sonra birkaç yurt açılmıştı.
Lio Fotia da o yurtlardan birine yerleşmeyi düşünüyor, daha doğrusu bunu yapmak zorunda olduğunu biliyordu. İnsanlık her ne kadar yardımcı oluyormuşgibi gözükse de bu genç adam onları ve yaptıklarını öyle kolay bir şekilde unutacak değildi. Kendisini ona gülümsemeler ve nezaket dolu kelimeler sunan kişilere karşı yakın hissetmeye başladığı an aklına işkenceye maruz bırakılan, acımasızca öldürülen, bazen de insanlık hali olarak açlıktan ya da hastalıktan ölen yoldaşları geliyor; Lio bir kez daha içine kapanarak etrafına soğuk bakışlar yollamaya başlıyordu. Sonlanan savaşla birlikte çoğu kişi onları kabul etse bile diğer Burnishlerle yurtlara geçip onlara orada göz kulak olmayı bir sorumluluk olarak gören beynini bu kararından vazgeçirebilecek hiçbir şey yoktu.
Yani en azından Lio, Galo Thymos bizzat yanına gelip -ki kendisinin yurtlar açılana kadar Lio'dan uzun süre ayrı kalmadığı da su götürmez bir gerçekti- onunla kalabileceğini söyleyene kadar öyle sanıyordu. Dediği şey ise tam olarak şuydu: "Benimle gel, Lio! Boş bir odam var. Sabahları bir şeyler atıştırırız, öğlen sandviç yeriz, akşam da karışık pizza! Ertesi gün de sebzeliyi, sonra pepperoniliyi ve mantarlıyı deneriz; muhteşem olur!"
Daha önce böyle bir teklif almayı bırakın, kendisi için sakin bir hayat bile düşünemeyen Lio Fotia'nın eflatun rengini taşıyan gözlerinin o an ne derece bir şaşkınlığı barındırdığı etrafındakiler tarafından rahatlıkla görülse de o sözlerin kafası içindeki tüm düşünceleri büyük bir tsunaminin dalgalarına yem ettiğini yalnızca Lio biliyor, ayrıca dalgalar zihnini temizlerken ortaya çıkan birkaç anlamsız duyguyu da ortadan kaldırmayı canı gönülden istiyordu. Duyduklarından sonra tam olarak iki dakika boyunca tek kelime etmediği için telaşa kapılan Galo onu sarsmasa belki de bir süre daha hareket edemezdi.
