De 100ste hungergames

Alles weg

Ik roep rennen rennen deze mist is giftig, ik ren maar de mist is snel het dringt door tot mijn huid maar ik ren door het doet te veel pijn. Ik zie een meter terug betee in de mist liggen betee roep ik betee!! Ik pak zijn voet en sleur hem mee, de mist doet zoveel pijn het lijkt alsof het erger is geworden, ik zie dat we een vallei in rennen ik struikel en ik voel dat de mist steeds dichterbij komt ik sleur betee nog steeds achter me aan.
Ik zie effie een heel stuk voor me uit rennen ze is super snel ze is een keer geraakt ik val en ik rol van de berg af ik knal tegen een boomstam en ik wil opstaan maar ik kan niet meer mijn hele lichaam is vergiftigd ik kan elk moment dood gaan. De mist gaat een deel over me heen en ik gil peeta en effie draaien zich om en pakken mijn armen en benen ik roep betee kuch kuch betee haymitch grijpt betee en ik hoor hem pijn lijden.
Ineens hoor ik een kanon en ik kan maar een ding hopen dat het betee niet is, we komen aan bij een groot meer en effie gooit me erin en zegt hou jezelf in leven ik hoor nog een gil en dan val ik weg in het water. Ik schrik wakker en je wil niet weten hoeveel pijn ik nu heb ik hoest een paar keer en begin me te wassen ik haal al het gif weg maar het blijft super pijnlijk. Ik zie betee liggen en vraag aan effie is hij dood ze schud haar hoofd en zegt hij is er veel te slecht aan toe dan ik dacht. Dan zie ik peeta het bos uitkomen samen met haymitch, met hoeveel zijn we nog vraag ik? Nou alleen betee, jij,peeta,effie en Johanna en ik en de 2 uit district 1. Dan bedenk ik dat gale niet mag weten van ons plan om te ontsnappen dus ik zeg we vertellen 3 mensen in een grot waar we de camera's uitschakelen 2 van ons gaan voor het finalegevecht met de beroeps dan zijn er 2 winnaars en dan kunnen we ontsnappen. Goed plan roept haymitch oké sowieso blijven effie en betee in die verstoppen en peeta zeg ik, hij protesteert meteen hij wil me beschermen zegt hij maar ik zeg nee jij blijft hiern haymitch en ik gaan. Na mijn boze reactie knikt hij en geeft me een knuffel sorry fluister ik maar je moet blijven leven. Johanna roept ik blijf ook hier ik hou de wacht met peeta over effie en betee,
goed plan roep ik we verstoppen jullie in het oerwoud morgen moeten we er zijn dus vannacht gaan we door. Dan bedenk ik dat al onze spullen weg zijn ze zijn verschrompeld door de mist effie heeft haar lange mes peeta en haymitch hun zwaarden ik mijn boog en Johanna haar bijl en 3 messen waarvan een lang mes. Oké Johanna of peeta kan wel eten zoeken als jullie schuilen, dus daar hoeven we geen zorgen over te maken we hebben alleen geen licht, vuur, water of slaapzakken. We redden het wel zegt peeta we beginnen te lopen behalve betee haymitch gooit hem over zijn schouder en we lopen nu de berg op en daarachter zal het woud zijn. Als we eenmaal op de berg zijn word het ijskoud en het word avond geen doden vandaag. Ik hoor een zachte stem roepen het is betee hij word wakker ik help hem dus haymitch en ik lopen half met hem over onze schouder, haymitch legt ondertussen het plan aan hem uit niet dat hij er veel van snapt met zijn hersenschudding. We strompelen verder en komen aan in het oerwoud waar het ijskoud is.