Bakugou..
Bunu yapacağını düşünmemiştim! Lanet olsun! Göz yaşlarımın akmasına izin vermiştim. Göz yaşlarım ikinci defa birilerinin önünde dökülüyordu..
Asla ona söylemeyeceğim sözleri söyledim.
Bakugou: DEKU! LÜTFEN... YAPMA!
Şaşırmış gibiydi. Gerçi herkes şaşırmıştı. Ki normaldi.
Bakugou: Özür dilerim!...
Deku:özür dilemek artık beni kurtaramaz...
Uraraka:Lütfen Deku! Yapma!...
Deku:Başka çare yok..
Bakugou:?!...
Deku:Atlamaktan başka.. *kendini bırakır *
*Bakugou koşarak Deku'nun elini tutmak için gider *(Çatının kenarına) *ama çok geçtir*
Bakugou:DEKU!..
Yere çakılmıştı... Kanlar halindeydi.. Hemen aşağıya indik. Ama Deku orda yoktu?! Sadece kanlar vardı?! Hepimiz şok olmuştuk! Polisler itfaiye ve ambulans gelmişti. Ama ortalıkda Deku'dan kalan hiç bir şey yoktu?! Kafayı yiyecektim!
Anlatıcı
Polisler ne olduğunu çözmeye çalışıyor ama çözemiyorlardı çünkü ortada ne beden ne de bir şey vardı. Sadece o dağılmış kanlar.. Bir kaç saat sonra kenarda Deku'nun telefonunu buldular. Telefon parçalanmamıştı?! Tamam bu tuhaftı. All m'tan ve Deku'nun annesinden cevapsız çağrılar vardı. Öğrencilerden biri All m'ı biri de Deku'nun annesini aradı. Diğer bir öğrencide Aizawa-sensei'yi ama öğrenciler Bakugou'nun söylediği sözleri söylemediler. Çünkü kahramanlığı elinden alınabilirdi. Ve akıllanmıştı. Bir kaç saat sonra..
Deku..
Gözlerimi açmıştım. Bir dakika- BEN NASIL ÖLMEMİŞTİM?! Başım çok fena ağrıyordu. Başımı kaldırdığımda..
Devam edecek UwU
