Wicked Farida

chapter 2

FARIDA

Now, it's my turn.

I slowly walk into her path making her to feel unconcious, wearing that 'maldita-look' of mine, i asnwer her boredly.

"Ako? Natatakot? Sayo? Oh, who wouldn't? Makakita ka ba naman ng ka-look-a-like ni Fiona at kaboses ni Shrek sa harapan mo, nakakapanindig naman talaga ng balahibo. Should i congratulate you for scaring me like that?" I answer mockingly. I heard some people laugh. looking at her reaction, priceless.

Fiona gritted her teeth because of unpleasant insult that i give to her. Let me call her Fiona, carbon copy nya naman.

"Y-You bitch! how dare you to insult m--" aambang sasampalin nya ako using her hands na gamit na gamit na ata sa paglalaba sa sobrang gaspang but manage grab it.

"Just try to lay your finger on me Fiona and will make sure na lalabas ka dito ng hindi gumagamit ng paa." i gritted my teeth and glare at her. Patapon kong binitawan yung kamay nya.

"A-Ang kapal naman ng mukha mo! Don't you know who i am? Ako lang naman ang may-ari ng ilang shops dito, e ikaw? Di hamak na mas maganda ako sayo kaya wag mo akong astahan ng ganyan, walang galang!" I can sense her being threaten by my presence. My, oh, my, daming sinasabe.

I rolled my eyes as i heard her nonsense rants. "Una sa lahat, Makapal ang mukha ko pero di hamak na mas makapal ata yang kalyo ng mukha mo, yung totoo, yan ba pinanglalakad mo? Pangalawa, wala akong pakielam sa kung sino o ano ka man, andito ako para bisitahin ang mall ng friend ko hindi para aralin yang autobiography mo. Pangatlo, Wag na wag mong ipagyabang sakin yang mga basura mong shops dito dahil restroom lang yan kung ikukumpara sa mga companies ko, wala kang maipagmamalaki. Ikaw? Maganda? Saan banda? Oh baka naman nakatago lang dyan sa fake gucci na bag mong dala, hindi ko makita e?" dagdag ko. Literal na priceless yung mukha nya, dumb.

hindi sya makapagsalita dahil sa gulat, oh, it looks like a dumb being dumb multiple times. Hindi nya ata pansin na mukha syang tanga kaya ipapamukha ko pa. I walk to her path again and exclaim my final speech.

"Sa susunod kasi wag tatanga-tanga. Wag puro paganda kahit lalo ka lang naman pina-chaka, tingin din sa dinadaanan. Oh, you should be thankful and be greatful, nakabangga ka ng dyosa'ng hinandog ng panginoon." I muttered. Not waiting for her answer, i walk towards her direction causing me to bump her shoulder. Wearing my victorious grin, i walked out. Nasa akin ang huling halakhak, nasa kanya ang iyak.

--

This day is a tiring day, iba-ibang tao ang nakasalamuha ko and no one of them makes me feel satisfied, exclude that bitch who i named and christened as Fiona.

Nandito ako ngayon sa kama ko, pagod na nakahiga. Sino ba naman'g hindi mapapagod sa mga nangyari kanina. Alam kong wala lang yon sakin pero duh? Hindi naman ako superhero na always full ang hp ng energy.

boredom hits me kaya naisipan ko muna'ng i-check ang phone ko. I open my social media accounts. Instagram, Twitter, that's it.

Oh, another 'batch' of bunch of followers ang tumambad sa notifications ko, am i that famous? Maybe. I decided to upload my previous photo that i captured awhile ago, sa Mall.

Done! Wala pang 9 minutes, 2 thousands na yung mga naglike. So i guess i have enough priviledge to call myself as famous.

Scroll up, scroll down, paulit ulit lang.  Ganyan lang ang ginagawa ko until tiredness poked me. Hoping for a nice and good morning for tomorrow, gosh.

--

BZZ! BZZZ! BZZ! BZZZ!

Oh, that's my louis vuitton alarm. buzzing as if na last day nya na ngayon at wala ng bukas, ang ingay masyado.

Rise and shine!

My mood seems ok right now. I hope it  last. i slide the curtain side by side, causing me to cover my face using my beautiful hands, nakakasilaw yung araw, parang noo mo.

Dumertso ako sa cr para maghilamos, toothbrush o kung ano mang routine ko sa cr. Hindi ko na siguro kailangang i-discuss pa yon.

Oh. By the way, i need to check my own company later, kung maayos naman bang napapatakbo ito. Can't wait to eliminate someone whose not worth to stay, ganyan lagi ang sitwasyon ko sa Company ko. I have the rights, tho.

I don't feel dressing up today so i pick simple white fitted dress, cropped coat and black heels as my working attire. Lumabas na ako ng kwarto ko ng ma-satisfy na ako sa itsura ko. Again, Light make-up lang with matching red lipstick which makes me more look intimidating.

Nadaanan ko ang mga yaya's ko na busy sa kanilang ginagawa pero napatigil din ng nakita nila ako. They greet me.

'"Good morning, Ms. Farida." wearing their fake smile, they greet me as if i'm the most important person. Behind those fake smile, i know na pinapatay na nila ako sa utak nila. Being with a bruha like me, sinong matutuwa?

Umalis na ako doon at dumiretso sa Company ko. There it is,

Aurelia De Concet Company

Obviously, they name this using my second name, nakakairita, ang cocorny.

I park my car infront of the building, my parking area. No one can park here except me, Duh, im an excemption.

Lumabas ako ng kotse ng maramdaman ko ang init ng araw na tumama sa balat ko, buti nalang naka-shades ako, protecting my beautiful eyes from any harm this environment may cause.

Keeping that Fierce face, Straight body, walking with a class and intimidating aura of mine, i walk inside my company. I first notice the scent of my company, i missed this.

they greet me but ofcourse, with a fake smile. I can't change that.

Pumunta na ako sa office ko at hindi sila pinansin. Sumalubong sa akin ang secretary ko na aba, kumakain na nga lang ng chips nya, nakataas pa ang paa. Bastos.

Let me teach this ungrateful bitch a lesson.

"So yan na pala ang trabaho mo ngayon, ang lumamon?" napatigil sya sa pagkain at dahil sa gulat, nababa nya agad ang paa nya at gulat na tumingin sakin.

"M-Miss Farida.. S-Sorry po!" takot na sabi nya.

Pumunta ako sa kanya at kinuha ang chips na kinakain nya, unti unti kong binaliktad yung pagkakahawak ko doon kaya natapon yung mga laman sa sahig.

"Dahil puro pagkain lang naman yang inaatupag mo, then pagbibigyan kita." i smile sweetly. A smile you should avoid, plasticity.

"Dilaan mo yan." from sweet smile, turns into glare. don't forget my tagline, when i say it, i mean it.

Dahil alam nyang seryoso ako, unti unti syang lumuhod habang himihikbi, dahan dahan nyang ibinaba ang ulo nya at kinain ang chips na tinapon ko. i heard bundle of people gasps.

"You know na isa to sa pinaka-ayaw ko, ang iba iba ang inaatupag. Binabayaran kita para pagsilbihan ako hindi para lumamon pag alam mong wala ako." lumapit ako sa kanya at agad syang sinipa kaya na-out-of-balance sya sa kanyang pagkakaluhod. "You're fired!" i shouted and walked out.

Sorry but not sorry, i feel bitching today.