"Bırak kolumu diyorum sana" kolumu güçlükle cektim... sert bir şekilde kapıyı kapatıp tam bana yaklaşacak iken bağırdım
"Yeter artık chanyeol ne yapmaya çalışıyorsun ne şöyle bana ne istiyorsun sen ayrilmak istediğini soyledin bana sen...
Yoruldum chenyeol tükendim bittim ben chanyeol ayakta durma nedenim chen ve beni sevmendi bir nedenimi daha kaybettim ben küçüklüğümden beri peşinde süründüm chanyeol yetmedimi senin yüzünden çocuğumu kaybettim ben tam hayatından çıktım geri aldın beni...
Bırak beni chanyeol eğer canımı yakmaya devam edecekisen bırak sensizliğe de alışırım..."
2 Gündür onu görmüyordum chen durup durup onu soruyordu bugün biraz yanliz kalmak istemiştim ve bu nedenle chen i sehunlara biraktip...
Eve geldiğimde üstüme rahat bir seyler giyip çalan kapıya yöneldim kris gelmişti
"İçeri davet etmeyecek misin?" Geri çekilip ona içeri girmesi için izin verdim
"Efendim kris"
"Yıllar sonra tekrardan seni görmek çok güzel baekhyun"
"Teşekkür ederim kris fakat ben ev-"
"Biliyorum baekhyu-"
Telefonumun çalması ile sözüm yarıda kaldı... koltuğun üstünde ki telefonu alıp baktım
~SEHUN'UM~
"Efendim sehun ?"
"Baek bir sey soylicem ama sakın ol"
"Chen e bir sey oldu sehun!!"
"Hayır o iyi uyuyor fakat chanyeol sana boşanma davası açmış" demesi ile başımdan aşağıya kaynar sular döküldü
"T-tamam" telefonu kapatıp koltuğa fırlattım ve biranda bağırarak ağlamaya başladım
"Benden vazgeçti *hick* benden vazgeçti!!!"
Kris in yanıma gelip sarılması ile yere çöktüm
"B-ben *hick* den vazgeçti chanyeol *hick* b-benden vazgeçti".....
