✏JAM_YEOLIXX
The first thing I know is he loved me. He learn how to loved me back as I loved him. I am very thankful that I have him. I love him so much that I can sacrifice as much as I can.
But one day, I have the feeling that his love isn't strong like he used before. I reached my hand into his hand to feel that I have him. I don't want to lose him. I shook the thought of my head and kiss his forehead. His face was so peaceful as he slept in my lap and I can't help but to smile widenly. I wipe the tears falling down.
He opened his eyes and gave me a simple smile. He hug me so tight that as if he dont want to lose me. "Why are you crying?. Stop crying or else hindi mo magugustuhan ang gagawin ko." He said and do what he said.
Days has passed at masasabi kong may nagbago. Ramdam ko parin ang pagmamahal at pag-aalaga niya saken pero parang nabawasan hindi tulad noon. Minsan hindi na namin magawang lumabas at pumunta sa poborito namin lugar. Hindi ko alam kung bakit may pakiramdam ako na may mali dito.
Never let your curiosity to kill you, ika nga ng iba. Pero hindi ko maiwasan mag-isip ng kung ano-ano. Sinundan ko siya at hindi ko gusto ang nadatnan ko. I could see the eargerness and joy of his eyes. Nakipagkita siya sa ex girlfriend niya---no, his firstlove.
Umalis ako as much as possible. Ayukong makita ang sarili ko na kaawa. I am not the loser of this shitty game!
Ilang araw na ang lumipas at aaminin kong isa akong dakilang mapagpanggap. Kinalimutan ko ang nakita ko at sinantabi lahat na namumuong 'bakit' sa isip ko.
"Babe, Cr lang ako" he said and I just nod. Monthsary namin ngayon at nandito kami sa paborito namin lugar.. This place was memorable. Dito ko siya unang nakilala at nakita na umiiyak, dito din kami nag-umpisa at dito ko din siya sinagot. After 10 minutes and he came back. Tawanan dito, tawanan doon. Pero hindi ko maiwasan malungkot sa isapang totoo ba talaga na masaya siya saken? Totoo ba talagang mahal niya ako?.
Niyakap niya ako at tinugon naman niya. All I want is him at wala ng iba. "Picture tayo" I ask and he just yes. Siya ang naka hawak ng cellphone at bago pa man ako ngumiti ay tumulo na ang luha ko. Napansin niya kaya ibinaba niya ang cellphone at tumitig ng deretso saken. I can't believe this. Gusto kong magtanong pero nag de-debate ang puso't isip ko.
"Why are you crying?" once again, he asked the same question. Why am I crying? Why?. I dont know maybe because I love him. Naramdaman ko ang pag vibrate ng cellphone niya. Binigyan niya lang iyon ng tingin saka binulsa. Sa oras na to ay may lakas loob na akong magtanong. Pero bakit natatakot ako sa kalabasan once na magtanong ako.
Muli ay narinig ko ang vibrate mula sa bulsa niya. Tinapuan niya lang ako ng tingin saka kinuha ang cellphone at pinatay. "Who's that?" I suddenly ask. Pero wala akong nakuhang sagot. "Who that hell is that, William!" I yell.
"Its just nothing. A friend of mine, Almira. There's no reason to worry okay." mahinahon niyang tugon. Hindi ako satisfied kaya kinuha ko ang cellphone niya ng mabilisan. I opened and put the password but it was wrong. Pinalitan niya ang password para lang hindi ko makita ang mga tinatago niya. Pero ilang segundo ay isang regestered name ang lumitaw sa screen. I answered it and I was right-- Its Jenny.
"WTH William!.. Bakit ngayon mo lang sinagot ang tawag ko!. Nasabi mo na ba?. Babe, This is the right time for her to know about us. She needs to know that you and I are having a baby." Laglag panga ang ginawa ko at parang nawalan ako ng hininga. Ramdam na ramdam ko ang bawat sakit na binibitawan niyang salita. Unti unti niya akong pinapatay sa bawat sa salita niya. I ended up the call and face him thru his eyes. Naramdaman ko na lang ang sarili kong kamay na dumapo sa kaliwa niyang pisngi.
"L-let me explain, Almira." hindi ko na kayang humagulgol sa harap niya. Dobleng sakit ang nararamdaman ko kumpara noon. Niyakap niya ako at pinaramdam na mahal niya ako pero iba na to, ibang iba na. Kumalas ako at tinulak siya. Kahit nanghihina na ako ay nagawa ko parin siyang itulak. "Please.. I love you Almira. Just listen to me please!" I heard him sob but the hell I care.
"Then why?!. Bakit mo nagawa saken to, William!. Alam mo naman na mahal kita diba!." hindi ko na kaya ang sakit. Para akong pinipiga sa sakit. Hindi ko na mapigilan ang pagtaas ng boses ko.
"Almira" He called my name. I stood up properly and confronted him.
"Did you ever loved me?!"
"Yes, I do!..But I dont know! I'm still confused. I love you but I love her too, Almira."
"T-then, Let's end this shitty game!. You're just being a jerk all the time, William"
"No, Almira please Dont do this me."
"Yes I do and I will, William. You broke me into pieces and I can't.. I-I have no move to play your shitty game. For now, let say goodbye for each other. Goodbye, William!"
Sa oras na to ay hindi ko na mapigilan ang emosyon ko. Nasasaktan ako ng sobra. Sobrang nakakatuwa na dito kami nag-umpisa at dito din kami magtatapos. Sa anim na buwan ay naging tanga ako. Naging tanga sa lahat at binulag ako ng pagmamahal. Sa'min dalawa ay ako lang totoong nagmahal. Eto pala yung karma ko sa lahat, ang patayin sa sakit.
