It was a rainy afternoon, I was sitting near the windows of a coffee shop. The soft beat of the song Best Part by Her and Daniel Caesar filled my ears as I look at the people outside hurriedly opening their umbrellas while running to the nearest shed. Then, I look at the grey sky. 'What a gloomy day', I muttered to myself.
I took a sip on my cappuccino. Ah, nothing really beats the taste and smell of coffee after a long day. Kakagaling ko lang kasi sa university at nakaka stress ang dami ko pang kailangang tapusin na sketch. I'm not really here just to chill, pumunta rin ako dito para kumuha ng inspiration for the design that I need to pass next week.
A group of men entered the coffee shop. Mukang may business ata sila dito, mga naka office attire pa kasi. They look around to find seats.
Nakasalubong ng mata ko yung isang lalaki na ang lakas ng aura, parang sya yung tipong nag aya ng meeting. He has a fair skin, a strong jaw and sharp brown eyes na parang nakikipag hamon ng titigan sa akin. Shemay, medyo nahiya naman ako doon kaya umiwas ako ng tingin at nagpanggap na parang napadaanan lang siya ng mga mata ko.
Kinabahan ako bigla kasi nakikita ko sa peripheral vision ko na papalapit sila at nangunguna yung lalaking nakatitigan ko. Halos di na ako makahinga sa kaba at lito. Bakit sila papunta sakin? Kilala ba nila ako?
I let out a breath of relief when they seat on the couch next to my table. Nag blush naman ako at napayuko nalang dahil kung ano-ano na namang naiisip ko. Ang feelingera ko doon shuta. Naisip ko tuloy, hindi pala ako yung tinitignan niya kanina, yung table pala na malapit sa akin. I badly want to face palm myself right now, nakakahiya.
To distract myself, nilabas ko nalang yung sketchpad at drawing pencil sa bag ko at nagsimulang mag sketch ng damit. I started to stroke lines on my sketchpad, hindi alam kung saan ba patungo yung design na yun.
It's been ten minutes, paubos na rin yung coffee ko at wala pa rin akong fix design na maisip.
I'm so tired of love songs, tired of love songs 🎶
"Shit!" I muttered suddenly. Narinig ko kasi bigla yung ringtone ng phone ko kapag may tumatawag. Hindi ko pala na silent kanina! Please, don't judge me pips, ang mood lang kasi ng kanta ni Lauv. Feeling ko kasi lagi akong pagod sa lahat ng bagay.
Agad kong hinagilap sa bag ko yung phone. Pero siyempre kapag may nakakahiyang pangyayari lagi namang hindi umaayon yung mga bagay-bagay.
Mga 3 seconds ko na atang kinakapa yung loob ng bag ko para kuhanin yung cellphone ko pero hindi ko mahanap! This is the longest 3 seconds of my life.
Nakikita ko rin na pinagtitinginan na ako ng ibang tao, agaw pansin kasi yung lakas ng ringtone ko kasi ang tahimik ng coffee shop. Napansin ko naman sa gilid na nakatingin sa akin yung lalaki kanina.
Fortunately, nakuha ko rin yung phone ko sa bag at agad na sinagot ang tawag. Nang i-angat ko ang cellphone ko para ilagay sa aking tainga ay nahagip ng mata ko yung pag smirk ng lalaki kanina. Shit? pinagtatawanan nya ba ako?
"A!" called the person on the other line. Si Charee pala yung tumatawag.
"Why did you call Charee?" I answered flatly.
"Wow grabe, gagalet ka sis? Anyways, I just call to say...." Pabitin nya pang sabi
"What?" I asked her irritatedly
"LOVE YOU SISSS. DON'T STRESS YOURSELF TOO MUCH! MUAH!" She shouted at muntik ko na syang mamura pero she ended the call quickly.
I-I can't believe her. Gagi, napahiya ako tapos yun lang pala sasabihin niya. Lagot 'to sakin bukas. Binababa ko na ang phone ko at ibinalik sa bag ng pailing-iling.
Really? Charee...
Hindi naman ako galit, sanay na kasi ako sa kaniya. Actually that's so sweet of her though I think, she's making another 'challenge video' for her youtube channel. Nadamay na naman ako.
I averted my focus on the sketch I'm working on. Hindi ko naman maiwasan na mapa side glance sa katabi kong table kung saan nandoon yung mga lalaking nag me-meeting.
Mukang seryoso na sila dahil nakita kong may nilabas na blue print yung lalaki kanina at mukang may ipine-present sa mga kasama nya.
I noticed that he rolled up his blue long sleeves, ang manly naman ng braso, he got strong veins there woah. Medyo napatagal na ata yung titig ko kasi napatingin din siya sakin saglit. Nag iwas naman ako agad ng tingin. Ilang beses na ba ako napahiya ngayong araw shit!
Maya-maya narinig kong nagtatawanan ang mga kasamahan nya, mukang inaasar siya. Nadala na ako kaya hindi na ako nag try bumaling man lang ng ulo sa side nila.
This time, I really focus on my sketch. I quickly glance outside at nakita kong medyo tumitila na pala yung ulan at unti-unti ng umaiilaw ang street lights at ilang establisyemento dahil pagabi na. I noticed the tiny droplets of rain on the window reflecting the city lights. It was a picturesque scene.
I found myself sketching a mesh long sleeves top. I made the sleeves see through with droplets-like details on the fabric.
I made the style edgy and with sharp details. I also decided to make a brown color palette for this design.
Just like the color of his eyes.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
