Geri Dönüş

11.Bölüm- Duygular

Bütün gece Can’ı düşündüm.Sanırım hoşlanıyordum ondan.Her ne kadar bana acıdığı için yardım etse de kalbime söz geçiremiyordum.İşte bütün gece, tamam yalan olmasın uykum gelinceye kadar düşündüm.Sonuçta düşünmüştüm önemli olan buydu.En azından farkına varmıştım bunun.

Sabah kalkınca normal kızların yaptığı gibi okul kıyafetlerimi giydim.Kıyafetlerim mavi renkliydi bir de mavi kulaklıklarım off..Can’da sever miydi? Ve Mavi bir gün Beyaza aşık olur.Ayy ne kadar güzel bir düşünce.Sonra da bunun sadece bir hoşlantı olduğunu düşünüp,bu düşünceyi kafamdan sildim.

Aşağı mutfağa indim.Ayaküstü bir şeyler atıştırdım çünkü vaktim yoktu geç uyursam tabi.Bir elimde çantam diğer elimde telefonum vardı.Kulaklıklarımı taktım sonra da ayna da saçlarıma baktım.Ağzımdaki yemeği yemekle meşgulken çantamı sırtıma attım çok kitap olmasa da havalı duruyordu.Kapıyı açtım ve bir an duraksadım.Bismillah..Can? Kulaklığımı çıkardım şaşkın ses tonumla ;

“Hayırdır Can?”

“Hayır hayır..Okula birlikte gidelim diye geldim.Hemen kötü niyet arama Esra.”

“Peki tamam şaşırdım sadece”

Telefonumdan ablama mesaj attım.Dersi akşamsa diye uyandırmadım.Bak ablamla konuşacaktım daha.Akıl mı kaldı bende.Bu sırada Can’ın yanına gelmiştim.Gülümsedi Oha Can.Beni öldürmek istemiyorsun değil mi? Aşık mı oldum ne? Bu kadar yeter.

Birlikte yürümeye başladık.İçimden okulun yolu az daha uzak olsa diye geçirdim.Elimde olsa yolu uzatırdım ama bilmiyorum buraları.Can bir kez daha düşüncelerimden beni adı.

“Evet Esracık uyanamamış bugün anlaşılan”

“Ha? Yoo.Uyandım ben”

“Belli belli.Her neyse Esra okul da yanıma gelebilirsin yani izin var.Çekinme”

“İzin vermene gerek yok gelmem ki.” Niye kesin konuşuyorsun kızım ya!

“Peki sen bilirsin.” Kırıldın dimi? Can gelirim yanına da şu an olmaz anla beni.

“Yani şu an için.”

“Anladım Esra.”

Okula geldiğimizde konuşmamıştık.Sıraya geçtik sadece. Yine (!) birkaç kişi

“Aa Can’ın yanındaki kız şu Amerika’dan gelen değil  mi?”

“Kim bilir çocuğu nasıl tavladı”

“Hayır o benim tamam mı? Kızlar tutmayın beni.”

Gibi komik cümleler kuruyorlardı.Hiç istifimi bozamam.Sana yüz bile vermeyen erkeğin peşinden koşmak? Bana sadece komik geliyordu.Hoş benim durumum da farklı sayılmazdı ama peşinden koşmuyordum yani.Değil mi?

Sınıfta yanıma bir kız gelmişti.Hayırdır Sister? Amaç? Konuşmak istiyordu belli.Bütün sıralar da dolu olmak zorunda mıydı? Demek ki zorundaydı.Bende yüz vermedim.2.Teneffüste konuşmayı başlatan o oldu.

“Merhaba ben Deniz.Yeni geldim adını bilmiyorum bu yüzden.Sorry” Ne yapmacıksın be kızım.

“Bende Esra”

“Ha sen şu kız olmalısın.Opss”

“Kızım önce bir güzel Türkçe konuş.Ayrıca şu kız derken?”

“Yani popi olan.Okulda.”

“Ee yani ne yapak ölek mi? Sen yeni gelmedin mi?”

“Evet yeni geldim ama sıradaki konuşmalardan “Şu kız” olduğunu biliyorum ve Tamam atarlanma hemen.Tanışmaktı amacım.”