არა ადამიანური ძალები.
"წამის მეათედში მეგონა, სინათლის წყარო ჩემი სხეული იყო. ჩავთვალე, რომ იმდენად ძლიერი ემოცია მქონდა, ის ფიზიკურ, ხილულ ფაქტად გარდავქმენი. თავი სამეცნიერო ფენომენად შევრაცხე."
"..და ბოლოს, მე სამეცნ...
გოგონა სააბაზანოში იყო.შესვლას თითქოს ვერავინ ბედავდა. თითქოს ყველა უბრალოდ გაშეშდა, შოკში იყვნენ რაც მოსალოდნელი იყო.საბოლოოდ კი ერთ-ერთი ექთანი სწრაფი ნაბიჯებით მიუახლოვდა იმ გადასხმებს რომლის ახსნას ახლა ყველა მოითხოვდა. სწრაფადვე აიღო ნიმუში. ყურადღება ისევ გოგონამ გაფანტა კარები ხმაურინად გააღო. თვალების ცეცება ისევ დაიწყო. თვალებშიც კი ეწერა გაუგებრობა. -"აქ..მე..რ.რამოხდა?" ყველა ექიმმა ჩაიხვნეშა. რა უნდა ეთქვათ?მათ ვარაუდებიც კი არ ქონდათ. ხოლო აი რაც მან გამოიარა მასაც ვერ ახსნიდნენ ამაში ყველას მაინც უნდა მიეღო მონაწილეობა. მაგარამ რაიმე ხომ უნდა ეთქვათ და აი ხმა ამოიღო მამაკაცმა.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
-"დაიენ...დაიენი ხომ?" ექიმმა რათქმაუნდა იცოდა მისი სახელი და არა მარტო ამ კონკრეტულმა ამ შენობაში მყოფმა ყველა თანამშრომელმა. ექიმი ახლა ცდილობდა მასთან მეგობრულად მისდგომოდა მასთან კომუნიკაცია დაემყარებინა. კიდევ ვინ იცის რა შეიცვალა მასში. თანხმობა დაიენმა თავის დაკვრით გასცა. -"მე ექიმი დერეკი ვარ. დანარჩენებსაც ნელ ნელა გაიცნობ, ახლა კი გთხოვ დაუბრუნდი შენს ადგილს." გოგონას არაფერი უთქვამს. თავ დახრით მივიდა თავის "საწოლამდე" დაწვა, ყველას ზურგი აქცია.
ახლა მდედრი სქესის ექიმი მიუახლოვდა პაციენტს.
-"გამარჯობა მე ქრისტინე ვარ"
პაციენტი სწრაფადვე გადმობრუნდა. რამაც ექიმის ერთი ნაბიჯით უკან დახევა გამოიწვია.
