ΔΟΥΛΕΙΑ,ΔΟΥΛΕΙΑ,ΔΟΥΛΕΙΑ!
Ποια θάλασσα,ποιοι φίλοι, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ; Ας γελάσω δυνατά.
ΔΩΔΕΚΑ ώρες! Δώδεκα ώρες δουλειάς και ειμαι μόλις 17!
Έχασα ηδη 9 κιλά, 9 κιλά ιδρώτα.
Τα πόδια μου τρέμουν, θα κοιμηθώ σε ξαπλώστρα στη παραλία ,δίπλα απο έναν Ινδό που μολις χθες ηρθε για δουλειά. ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ;
Γιατί το κάνω αυτο;
Αχχχ...και όμως ξερω!
Όλη η εκμετάλλευση εκεί δεν αρκούσε για να με κάνει να θέλω να είμαι σπίτι.
Καλύτερα να με εκμεταλλεύονται ξένοι παρά οι ίδιοι μου οι γονείς. Ένας πατέρας αλκοολικός, μια μάνα θύμα- "ιδιωτικη νοσοκόμα" και 3 μικρότερα αδέλφια, ΘΕΕ ΜΟΥ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥΣ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥΣ! ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ!
Αν έβρισκα μια κανονική και "ανθρώπινη" δουλειά, πόσο ανθρώπινα θα περνούσα στο σπίτι; Οχι ,εντάξει καλα είμαι εδω, έχει κάμερες θα κοιμηθώ 3 ωρίτσες και μετά ξανά απο την αρχή.
Ο Αντρέας, τίποτα δεν ήξερε. Καλύτερα. Δεν ειμαι εγω για έρωτες. Δεν ειχα συνηθίσει μια τόσο ήρεμη παρουσία διπλα μου. Πρέπει να τα καταφέρω μονη μου. Σε έναν μήνα ξεκινάνε τα σχολεία. 3η Λυκείου φέτος. Χρειάζομαι λεφτά, πρέπει να φύγω απο εδώ! φροντιστήρια και αντε να δούμε ποσα ακόμα.
Αρχίζω να νυστάζω, σκεπάστηκα με ενα τραπεζομάντηλο που είχε το μαγαζί , το ίδιο και ο Ινδός, βλέπω τα αστέρια, ακούω τα κύματα ,νιώθω το αεράκι να με διαπερνά...σκέφτομαι πόσο άδικο υπάρχει; Δύο άνθρωποι στην ίδια κατάσταση αυτη τη στιγμή , Αυτός ...ένας ξένος που ήρθε για μια καλύτερη ζωή, δεν ξέρει τη γλώσσα μας,δεν εχει κανεναν γνωστο του στη χώρα μας, ειναι και αυτός εξαντλημένος.
Εγώ....έχω οικογένεια-είναι απών, θέλω και εγω να φύγω για καλυτερη ζωή, είμαι εξαντλημένη. Σε τι ακριβώς διαφέρουμε;
ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΠΟΥΤΑΝΑ ΖΩΗ; ΤΙ ΣΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ;
