Path To You

Simula

"Sana 'di magbago ang pagtingin."

Humiyaw ang madla sa aming harapan matapos kong kantahin ang nalalabing linya ng kanta. I heaved a sigh and looked at the stars smiling at us from the vast sky.

"Maraming salamat sa inyo," sabi ko mula sa microphone at tsaka inilagay ito sa stand, "have a good night Vigan!"

Pumasok na ako sa backstage pagkatapos kong sambitin ang mga katagang iyon. Inilugay ko ang aking buhok upang mabawasan ang init na aking nadarama. The concert was a blast and full of bliss. I can not believe that I have reached my milestone and that is to be in a concert.

Tumingin ako sa dagat na kasalukuyang tahimik, itinanim ko ang aking paningin doon habang nagiisip ako ng malalim. The wild waves were crashing against the silent shore, leaning off its rage. Nakadama ako ng iba't-ibang emosyon pagkaisip dito.

"Sana..." Dinig kong tawag sa akin ng isa kong kasama sa banda, si Omar, ang gitarista namin.

Nabaling ang aking atensyon sa kanya nang marinig ko ang pangalan ko. He offered me a cup of coffee which was warm, perfect for the cold atmosphere here at the beach.

"Ang galing mo kaninang kumanta," he said, more of a compliment.

Napangiti ako sa kanyang sinabi at humigop sa aking kape.

"Salamat, ikaw rin. Ang galing mong gumitara," sabi ko. Ngumiti ito sa akin at tumingin sa dalampasigan, "I think we should walk down the coast."

Tumango ako, sangayon sa kanyang naiisip. Naglakad na kami papuntang dalampasigan, ang madlang kanina'y naroon pa ngunit kakaunti na lamang ang natira.  Inipit ko ang hibla ng buhok sa aking tainga nang dumapo ito sa aking labi dahilan upang malawayan ko ito.

The cold breeze from underneath the sea hit our bodies, sending shivers to our spine even though we were covered with jackets. Omar led us to a restaurant not far from the venue.

"Anong gusto mo?" Tanong niya pagkaupo namin. Tiningnan ko ang menu, iniinspect ang bawat pagkain.

"Uh, pinakbet siguro? It's one of my favorites e," I said dropping down the menu card. Ngumiti siya sa akin tsaka umalis upang sabihin ang inorder namin.

I roamed my eyes inside it, the interiors were properly designed. Minimalism was the definite theme of the bar. My eyes landed on a girl with a guy. I smiled at my sister.

"Our orders will be here any minute," sabi ni Omar habang pinipuwesto ang kanyang sarili sa upuan, "so how's work? Ayos ka lang sa bangko?"

Uminom ako ng tubig na nilapag kanina ng waiter tsaka tinignan ang kausap bago sinagot ang tanong.

"Maayos naman, may mga kliyente lang na matigas ang ulo." ani ko tsaka inom ulit ng tubig. He chuckled to my response and smirked.

"Buti naman maganda ka pa rin, wala kang wrinkles," aniya. I was aware of being said beautiful despite of my job which was related to banking e napakastressful niyan night shift e, but I wasn't being boastful, I rather take it as a compliment than boasting it.

Ilang minuto pa ang lumipas ay dumating na ang inorder namin. Nakakagutom ang amoy ng mga pagkain. The aroma of the food engulfed my systems and senses. May inorder din si Omar na drinks sa amin.

"Enjoy," sambit niya at tuluyan na nga niyang nilagok ang pagkain. Tumawa na lang ako. Boys, really.

I ate the food laid in the table silently as my sister approached me once she saw me. I diverted my attention to her and grinned.

Kumaway si Caye sa aming dalawa at tsaka umupo sa bakanteng upuan sa aking tabi. Tinikman niya ang aking pagkain at tsaka napangiwi.

"Uh it's quite delicious though, however I'm more delicious." Sabi ng aking mahangin na kapatid. Tumawa ako ng bahagya tapos uminom ng Sprite.

"Saan nagpunta kadate mo?" Tanong ko ng matapos ako sa aking pagkain. Tinitigan ko ang kanyang suot; she's wearing a color orange Barbara bodycon that perfectly fitted her slim body. Her face was precisely and flawlessly fixed, her faint freckles were not visible due to the cosmetics she applied. Her hair cascaded to her back, curled in the tips.

"He left... for business matter daw," Caye paused for a moment to think, "I've heard he's back from States?"

Napako ako sa aking ginagawa. After what he had done, may balak pa talaga siyang bumalik? I smirked to myself.

"Wave?" Si Omar. Tumango ako sa kanyang sinabi at uminom ulit sapagkat ang aking lalamunan ay biglaang natuyo sa sinabi ng aking kapatid.

I stood up from my seat, not bothering them to join me. Lumabas ako ng restaurant upang magpahangin ng sandali. I was gettting bothered by the fact that Wilbur Preztoza's back. My anger was bursting uncontrollably, making me vehemently shovel the sand under me using my foot.

Nakarinig ako ng mga yapak galing sa aking likuran. Naramdaman kong dumampi ang palad ni Omar sa aking balikat at hinimas ito. I felt comfort from what he have done.

Tumingin muli ako sa kalangitan na binabalot ng kadiliman. A bitter smile was plastered on my lips as I reminisced the times we were together.

"Dear Mr. Preztoza, I'm not your little girl anymore."