You weirdo

Old friends

HERMIONES POV:
«Δεν πείρα τίποτα....δεν το πείρα...δεν το πείρα.....όχι!!!!»
Σηκώθηκα με δάκρυα στα μάτια και άκουσα μια απαλή φωνή «Πέθανε Ερμιονη πέθανε η θεία μου πέθανε...ηρέμησε σσσς όλα καλά»ένιωθα ντροπή ήταν η δεύτερη φορά που τον ξυπνούσα από τότε που ήρθα και έχω δυο εβδομάδες που μετακόμισα στο δωμάτιο τους.Τον αγκάλιασα και με αγκάλιασε πίσω και του ψιθύρισα στο αυτί «συγγνώμη» με κοίταξε και μου χαμογέλασε και μου ανταπέδωσε σε ψίθυρο «ονειρεύεσαι την θεία μου που σε βασάνιζε εάν σε φώναζα η νευρίασα θα ήμουν παρανοϊκός!» Τον απομάκρυνα και του χαμογέλασα και μετά μου ήρθε «Ντρακο μου δίνεις το ραβδί μου;» με κοίταξε με απορία «Γιατί;» «Θα βάλω Ξόρκι  σιγάσεις για να μην σε ενοχλώ!» Με κοίταξε και μου χαμογέλασε έπιασε το ραβδί μου αλλά αντί να μου το δώσει το πήρε ξάπλωσε στο κρεβάτι του και το έβαλε πάνω στο κομοδίνο του «τι κανείς;θες να σε ξυπνήσω πάλι;»μου χαμογέλασε «θα σου πω αύριο καληνύχτα Γκρέιντζερ!»του χαμογέλασα «Καληνύχτα Μαλφοι»
DRACOS POV:
Το επόμενο πρωί ξύπνησα με μια τρομακτικά υπέροχη διάθεση σηκώθηκα από το κρεβάτι μου όλοι κοιμόντουσαν εκτός από την Ερμιονη η οποία όπως παντα ήταν ξύπνια από τα χαράματα.Πηγα στο μπάνιο και την είδα να παιδεύεται να χτενίσει τα πίσω μαλλιά της πρέπει να είναι κόμπο «Έλα θα σε βοηθήσω εγώ»της είπα «Ευχαριστώ»μου ανταπέδωσε με ένα χαμογελώ και μου έδωσε την βούρτσα καθώς μου την περνούσε στο χέρι μου ακούμπησαν λίγο τα ακροδάχτυλα μας και ένιωσα ξανά το ίδιο συναίσθημα σαν τα χέρια μας είναι μαγνήτες και όταν είναι κοντα δεν μπορούν να ξεκολλήσουν άμα δεν τους ασκηθεί μεγάλη δύναμη.Την πήρα και την βοήθησα να ξεμπλέξει όπως καλά είχα προβλέψει τους κόμπους της με κοιτούσε και την κοιτούσα από τον καθρέφτη μια στο τόσο και όταν τα βλέμματα μας συναντιόντουσαν σκάβαμε το κεφάλι και κοκκινιζαμε.Οταν τελείωσα με ευχαρίστησε πήρε τα ρούχα της και πήγε να αλλάξει.
HERMIONES POV:
Όταν βγήκα από το μπάνιο τον είδα να περνάει τα χέρια του από τα μαλλία του για να τα φτιάξει πήγα μπροστά του και πέρασα τα χέρια μου με αργές κινήσεις δυο φορές ώστε να τα σταθεροποίηση κατέβηκα από τις μύτες τον ποδιών μου και τον κοίταξα στα μάτια «Γιατί εχθές μου πήρες το ραβδί και δεν με άφησε από το να με εμποτίσω από το να σε ξανα ξυπνισω;»κοίταξε κάτω γιατί με περνούσε και δυο κεφάλια ακριβώς μέσα στα μάτια μου «Δεν θα σε αφήσω να περνάς τους εφιάλτες μόνη σου αν δεν είναι εκεί κάποιος όταν ξυπνάς και όταν κλαις αν δεν σε πάρει αγκαλιά και σου πει να ηρεμήσεις δεν θα σταματήσουν να έρχονται δεν θα μπορείς να ξανά κοιμηθείς γιατί δεν θα νιώθεις ασφάλεια και επισεις η θεία μου σου δημιούργησε κάτι τόσο τραυματικό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω!» Του χαμογέλασα «δεν χρειάζεται παντα μόνη μου ήμουνα στους εφιάλτες μου ένα ηρεμιστικό και φρου στο κρεβάτι κανένας δεν ήταν εκεί το έχω συνηθίσει»είπα και κοίταξα κάτω «Ο Ποτερ και ο Γοισελμπι τι έκαναν;» γέλασα αλλά δεν σήκωσα το κεφαλή μου από το πάτωμα «κοιμόντουσαν!»ένιωσα το δάχτυλο του με είναι κάτι από το πιγούνι μου και μου σήκωσε τη πρόσωπο από το πάτωμα αναγκάζοντας με να τον κοιτάξω στα μάτια και μου είπε με ένα τόνο αποφασιστικότητας «δεν ξέρω τι έκαναν εκείνη αλλά όσο είσαι μαζί μας δεν θα υποφέρεις ούτε θα στεναχωριέσαι μόνη είμαστε μια ομάδα και μπορείς να μιλήσεις σε όλους μας όλοι μας θα είμασταν διαπλάσου κει για αυτός σου λέω άκοπα και αν αυτή σημαίνει να με ξυπνάς κάθε βράδυ δεν με πειράζει κοιμάμαι εύκολα.»δεν του απάντησα απλά το. Κοιτούσα έλεγε αλήθεια τα εννοούσε όλα φαινόταν στην εκφράση του και στον τρόπο που με κοιτούσε.
DRACOS POV:
Τα μάτια της είναι τόσο όμορφα δεν απομακρύνθηκε δεν μου απάντησε απλά με κοιτούσε και εγώ τότε με απαλή φωνή την ρώτησα «με ακούς;» Μου έγνεψε θετικά και τότε έσκυψα να την φιλήσω τι χρειαζόταν και το χρειαζόμουν σήκωσε ελαφρά της μύτες τον ποδιών της και όταν βρισκόμασταν σε σημείο αναπνοής ένιωθα τόσο ευτυχισμένος σαν όταν την βλέπω να κοιμάται τα χείλη μας σχεδόν ακούμπησαν και μετά κάποιος άνοιξε την πόρτα του μπάνιου ήταν ο Μπλειζ χεσου μας μωρέ Μπλειζ και εσυ όταν μπήκε όντος βρισκόμαστε αρκετά μακριά που δεν κατάλαβες τίποτα.Η Ερμιονη καλημέρισε τον Μπλειζ και τον πήρε αγκαλιά και εγώ ηθελα αλλά έφυγε και απογοητευτικά που δεν με πήρε αγκαλιά που δεν τελείωσε αυτό που ξεκίνησε
HERMIONES POV:
Δεν μπορούσα να βγάλω το χαμογελώ από το πρόσωπο μου καθώς κατέβαινα στην τραπεζαρία με την Πανσυ η οποία μου έλεγε για ένα αγόρι από το Χαφλπαφ.Αναγκαστικα όμως να το αφαιρέσω όταν μπήκα στην τραπεζαρία και ο παλιός μου κοιτώνες δεν με χαιρέτησε όταν εγώ τους χαιρέτισα ούτε καν η Τζίνι δεν το πιστεύω δεν τους έχω κάνει πέρα καθόλου από τότε που άλλαξα κοιτώνα είμαι συνέχεια μαζί τους όταν δεν είμαι στο σωμάτιο στην βιβλιοθήκη η με την Πανσυ όλα τα Σαββατοκύριακα είμαι μαζί του και τα μεσημέρια και τώρα τελευταία με αποφεύγουν δεν το πιστεύω ότι αυτούς τους ανθρώπους τους θεωρούσα φίλους αλλά αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι το ύφος της Τζίνη που όταν με κοίταξε έκανε σαν να μην με ξέρει κατευθύνθηκα μετριασμένη στο τραπέζι μου και κάθισα δίπλα στον Μπλειζ.
BLAISE POV:
Είδα την Ερμιονη να έρχεται είχε νεύρα κάθισε δίπλα μου και μου εξήγησε για το πως τις συμπεριφέρονταν οι φίλοι της οι όπως τους αποκάλεσε παλιούς φίλους όταν άρχισε να χαλαρώνει και να ξεχνιέται και η έξι μας γελούσαμε (Ντρακο,Μπλειζ,Γκραμπ,Γκοιλ,Πανσυ,Ερμιονη)
Τα γράμματα ήρθαν η Ερμιονη πήρε γράμμα από τον Ρον και τον Χάρη και χαμογέλασε απευθείας χαίρομαι που την θυμήθηκαν άργησαν λίγο αλλά την θυμήθηκαν.Ανοιξε και άρχισε να διαβάζει το γράμμα σηκώθηκες το έσπειρε σε δυο μέρη και πετάχτηκε έξω από την κουζίνα το σήκωσα και το διάβασα:
Ερμιονη

Πως μπόρεσε να αρχίσεις να κανείς παρέα με τα φίδια η Τζίνι μας τα είπε όλα έχετε γίνει μια μεγάλη πάρε τώρα με δουλεύεις!!!Ποια είσαι δεν σε αναγνωρίζουμε πλέον.Δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι με ένα ΣΛΥΘΕΡΙΝ άμα θες πίσω την φιλία μας καλά θα κανείς να ξεκόβεις!Δεν σε πιστεύω κανείς παρέα με θάνατο φαγούρα αυτούς που μας βασάνιζαν χρόνια τον ανεψιο αυτηνής που σου χάρισε το σημάδι σου.Εμεις σε αγαπάμε για αυτό στο λέμε δεν θελουμε να πληγωθεις!
                                                    Με αγάπη
                                               Χάρι και Ρον
Δεν είχα καταλάβει πως όλοι ήταν από πάνω μου και το διάβαζαν μέχρι να σηκωθώ όλοι μου έγνεψαν και φύγαμε για να την βρούμε.Καθολη την διαρκεί σκεφτόμουν α το ίδιο πράγμα (Χωρίς αυτήν θα είχαν πεθάνει πως της συμπεριφέρονται έτσι ούτε καν την ρώτησαν αν είναι εντάξει αν ζει η αν πέθανε δεν τους πιστεύω πως της το έκαναν αυτό)και τότε συνηδιτοποιησα είναι αδερφή μου δεν θα τους αφήσω να την πειράξουν και αν το θελήσουν πάνω από το πτώμα μου!

Αυτό ήταν το κεφάλαιο ελπίζω να σας άρεσε πείτε μου τι πιστεύετε και τι πιστεύετε πως θα γίνει;Ελπίζω να εθιστεί όλη καλά γεια σας!!!Μπορει να ανεβάσω κατά το βράδυ και άλλο θα δω!!!Να είστε όλη καλά!❤️🦋💫🙏
Ευχαριστώ πάλι την Markella_ για την υποστήριξη