Αγάπα με (υπό διόρθωση)

1. Η τελευταία μέρα σχολείου

<< Καλημέρα Ηλία, έλα ξυπνά εφτά είναι η ώρα. Θα αργήσεις αγάπη μου στην τελευταία μέρα. Σήκω άντε, θα κοιμάσαι 15  ολόκληρες ημέρες παιδί μου. Καλώς, εγώ τα παρατάω κάνε ότι θες. >> είπε η μάνα μου και έφυγε χτυπώντας έντονα την πόρτα. Η νυστα που έχω είναι απερίγραπτη αλλά πώς να μην είναι. Στις 4 κοιμήθηκα. Μα πως μου ηρθε να δω τρίωρη χριστουγεννιάτικη ταινία στη 1 το βράδυ. Τώρα κουτουλαω απ'την νυστα. Αποχοριστηκα το κρεβάτι με βαριά καρδιά και πήγα να πλύνω το πρόσωπο μου. Έφαγα πρωινό, ντυθηκα και να μαι πάλι εδώ. Στον χώρο που με έχει μεγαλώσει μέχρι τώρα, στο δεύτερο σπίτι μου. Ναι για πολλούς δεν θα ήταν το σχολείο αλλά για εμένα το σχολείο αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της ζωής μου. Η ώρα 8:10. Σε πέντε λεπτά χτυπάει το κουδούνι και οι ηλίθιοι δεν ήρθαν ακόμα. Ποιους βρίζω; Τον αργοπορημενο κολλητό Γιάννη και τον αμέσως πιο αργοπορημενο κολλητό Στέφανο. Μα ποτέ στην ώρα τους ρε παιδί μου; Ούτε την τελευταία μέρα; Αυτοί σε αντίθεση με εμένα το μισούν το σχολείο. Βασικά, δεν μισούν ακριβώς το σχολείο αλλά τους καθηγητές. Δύο χρόνια που τους ξέρω, κάθε φορά το ίδιο τροπάριο. Αυτοί οι καθηγητές δεν αξίζουν γιατί δεν μας μαθαίνουν τίποτα. Τι μας προσφέρει δηλαδή το σχολείο όταν οι καθηγητές κάθονται απλά σε μια καρέκλα ατάραχοι και δεν κάνουν μάθημα; Ναι σωστά, τίποτα. Αν είναι έτσι δεν γουστάρω να έρχομαι. Ανυπομονώ να τελειώσω να ησυχάσω επιτέλους από αυτό το απαίσιο σχολείο. Νομίζω το έχω ακούσει από αυτούς τους 2 πάνω από, α βασικά έχω χάσει πλέον το μέτρημα. Σε λίγο χτυπάει, που είναι; Εντωμεταξυ περνάει από μπροστά μου αυτή τη στιγμή ο Παύλος και οι αδερφές του. Τι αχωνευτα άτομα θεέ μου. Ειδικά αυτός και η Ρόζα. Έχουν μια ξιπασια στο βλέμμα και μια τεράστια δηθενια. Βλέπεις μεγαλωμένοι στο Λονδίνο με αυστηρούς γονείς που τους δωσαν αυτή την παιδεία. Μην μιλάτε ποτέ με κατώτερους σας. Δε γίνεται τα παιδιά του Βελισσαρίου Ιωαννίδη να μιλάνε με παιδιά του Αιγάλεω. Τι να κάνουμε που αναγκαστηκα σας έστειλα εκεί. Εσείς έχετε τον Φίλιππο και την Εμμανουέλα να κάνετε παρέα. Μη  μάθω ότι μιλάτε με παιδιά από το σχολείο σας πέρα από αυτούς, κανονίστε την πορεία σας. Τους έχει κάνει πλύση εγκεφάλου ο Βελισάριος, τόσο που τους κάνει να φαίνονται απαίσιοι άνθρωποι. Όλα αυτά τα ξέρω από τα σχόλια όλων για αυτούς τους τρείς εδώ και 2 χρόνια. Κανείς δεν φαίνεται να έχει και την καλύτερη γνώμη για αυτούς. Ή σχεδόν κανείς για την ακρίβεια. Οχι, δεν μιλάω για την Εμμανουέλα και τον Φίλιππο. Μιλάω για τον βλάκα τον φίλο μου, τον Στέφανο που νομίζει ότι η Μελίνα θα γυρίσει να τον κοιτάξει. Η Μελίνα είναι η τρίτη αδερφή Ιωαννίδη. Αυτή δείχνει η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική από τους άλλους δύο. Είναι πιο ανοιχτή με ανθρώπους από το σχολείο, είναι ευγενική και δείχνει να μην έχει κολλήσει τη δηθενια τους. Βέβαια κανείς αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Μπορεί να προσποιείται. Όπως και να έχει δεν πιστεύω ότι ο Στέφανος θα κλέψει την καρδιά της. Αφού και να τα καταφέρει τα αδέρφια της ή ο πατέρας της θα προσπαθήσουν να την αποτρέψουν. Ο Στέφανος θα πληγωθεί και άντε τρέχα να μαζεύεις τα σπασμένα. Λες και δεν έχω δικά μου θέματα, θα λύνω και τις βλακείες του Στέφανου. Δεν ορίζει το μυαλό τον έρωτα, λέει ο ίδιος κάθε μέρα σκεφτόμενος φυσικά ποια άλλη; Ναι την Μελίνα. Ξεκόλλα να του λέμε αλλά να επιμένει. Θα το φάει το κεφαλάκι του στο τέλος. Λίγο μετά που με προσπέρασαν τα αδέρφια Ιωαννίδη, ήρθαν οι άλλοι δύο, ένα λεπτό πριν χτυπήσει το κουδούνι. Ο Στέφανος να τρέχει σαν τρελός. Γιατί τρέχει; Σταματά λαχανιασμενος και χτυπιέται. << Αγόρι μου πας καλά; Την παλεύεις; >> τον ρώτησα εγώ και καλά σοβαρά αλλά δεν μπορούσα να κρατήσω το γέλιο μου διακριτικό. Η εικόνα ενός ανθρώπου να χτυπιέται και να τρέχει σαν τρελός έδειχνε πολύ ξεκαρδιστική. << Την πρόλαβα; Που είναι; Την είδα να περνάει από εδώ πριν λίγο.Που είναι ρε;  >> Οκ βεβαιωθηκα πως με αυτόν τον άνθρωπο πρέπει να επέμβει η επιστήμη. Το παιδί τα έχει χάσει τελείως. Θα τον τρελάνει αυτή στο τέλος ρε. << Όχι δεν την πρόλαβες, έφυγε με τον Φίλιππο για την τάξη. >> Η ζήλεια αυτού του ανθρώπου για τον Φίλιππο είναι αξεπέραστη οπότε είπα να τον πειράξω και εγώ λίγο. << Έλα ρε τι του λες και εσύ; Δεν τον ξέρεις; >> λέει ο Γιάννης. << Επειδή με ξέρει το κάνει ο ηλίθιος. >> είπε ο Στέφανος και έφυγε ταραγμένος και θυμωμένος για την τάξη.
<< Το βλέπεις και εσύ πως εξελίσσεται η κατάσταση του έτσι; >> λέω στον Γιάννη γνωρίζοντας είδη την απάντηση. Βασικά δεν χρειάστηκε να απαντήσει, απλώς εγνεψε καταφατικά το κεφάλι του.
<< Πάμε για μάθημα; >>  του λέω και αφήνοντας έναν αναστεναγμό, ξέρετε γιατί,  
φύγαμε για την τάξη. Στο μάθημα ο Στέφανος είχε πιει το αμίλητο νερό και έδειχνε εκνευρισμένος. Εννοείται βέβαια πως το μόνο πράγμα που κοιτούσε ήταν η Μελίνα. Τυχαίνει, δυστυχώς, να είμαστε όλοι μαζί στην ίδια τάξη. Ένα δήθεν χαρούμενο παρεάκι. Ναι μόνο αυτό δεν είμαστε. Σκάσε και εσύ. Ο μαθηματικός μας έχει πρήξει με όλα αυτά τα συστήματα στην άλγεβρα. Κάτι να γίνει ρε φίλε να σταματήσει. Χτυπάει πόρτα. Δεν έλεγα να πιάσω το τζόκερ; Είναι ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του δεκαπενταμελους του σχολείου. Τα δύο Bad boy με την φήμη τους και την ακόμα μεγαλύτερη ηλιθιότητα τους. << Καλημέρα φίλοι μου.>> είπε ξερωκαταπινοντας. << Με αφορμή την τελευταία μέρα σχολείου, οργανώσαμε ένα φοβερό πάρτι για αύριο στις 7 εδώ στο σχολείο. Η είσοδος είναι δύο ευρώ με αναψυκτικό. Σας περιμένω να γουστάρουμε παρέα. >> είπε και έφυγε με τον άλλον ηλίθιο φίλο του. Μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι. << Βλάκα τι γαμάτη ιδέα. Καλά ε θα γίνει χαμός αύριο. >> είπε ο Γιάννης που ως γνωστόν είναι η ψυχή του πάρτι. << Αλήθεια, θες να πάμε; >> τον ρώτησα εγώ αλλά μου είχε απαντήσει είδη το χαμόγελο του. Μα γιατί τόσο πολύ; Λογικά βαριέται και θέλει να το ρίξει λίγο έξω. Από τη νέα χρονιά τα κεφάλια μέσα. Μια χρονιά μας μένει για τις πανελλαδικές. << καλά τελοσπαντων, ελάτε αύριο από το σπίτι να πάμε όλοι μαζί. >> είπα στους άλλους δύο και έφυγα. Στον δρόμο άκουγα μουσική για να περάσει η ώρα. Μου αρέσει πολύ η ποπ, η ροκ, και η ραπ, τραπ μουσική. Κυρίως ξένα βέβαια αλλά μου αρέσουν και τα ελληνικά. Γύρισα λοιπόν στο σπίτι και δεν μου άρεσε αυτό που αντίκρισα. Πάνω στο τραπέζι ήταν το διαζευκτήριο των γονιών μου. Βρήκαν την καλύτερη εποχή. Να γίνω στα 17 παιδί χωρισμένων γονιών. Με τσακίζει συναισθηματικά όλο αυτό. 20 χρόνια γάμου θα πάνε χαμένα. Πήγα στο δωμάτιο μου και έπεσα να κοιμηθώ. Είχα τρομερό πονοκέφαλο.