~My fuckboy~

~Κεφάλαιο 25~

Καθώς βγαίνουμε μαζί με τα κορίτσια αυτό που βλέπω με σοκάρει.

Ο μαλάκας!

Χθες φίλαγε εμένα και σήμερα φιλάει αυτή την πουτάνα. Δεν το πιστεύω! *μαλάκας!*

Θέλω τόσο πολύ να πάω να του πατήσω ένα σκαμπίλι όλο δικό του! Να το έχει να με θυμάται!

Έχω καρφώσει τα μάτια μου πάνω τους.

Νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν. Φακ! Δεν θέλω να κλάψω μπροστά σε όλους!*μην κλαις για πάρτη του! Δεν αξίζει.*

Ξαφνικά ανοίγει τα μάτια του και αμέσως με καρφώνει με το βλέμμα του. Με κοιτάζει με ένα κενό και μετανιωμένο ταυτόχρονα βλέμμα. Το δικό μου πάλι είναι απογοητευμένο.

Δεν το πιστεύω αυτό που γίνεται!*κανείς μας!*

Συνέχισε να με κοιτάζει κατάματα ενώ φιλούσε την Ιωάννα στην άκρη του διαδρόμου. Δεν άντεξα άλλο. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου προσπάθησα να το μαζέψω αλλά ήδη το είχε δει. Δεν έβλεπα τίποτα, δεν άκουγα τίποτα. Το μόνο που μπορούσα να δω ήταν αυτός να ακουμπά τα χείλη του στα δικά της και ένα συνεχόμενο βουητό.

Ξαφνικά νιώθω ένα δυνατό ταρακούνημα και τινάχτηκα.

Σαν να ξύπνησα,πήρα τα μάτια μου από τα δικά του σπάζοντας την επαφή μας και κοίταξα την Χριστίνα η οποία με κοιτούσε ανήσυχη και λυπημένη.

Χ-«είσαι καλά?»με ρώτησε ανήσυχη. Και με κοίταξε λυπημένη τρίβοντας μου παρηγορητικά το μπράτσο.
*τι ρωτάς και εσύ κούκλα μου!?*

Μ-«καλά είμαι...»της είπα σιγανά.Ψέματα! Δεν ήμουν καθόλου καλά. Για την ακρίβεια χάλια. Ένιωθα ένα πόνο στο στήθος. Ένιωθα να πεθαίνει αυτή η ελπίδα που είχα για εμένα και τον Πάνο. Την ένιωσα να πεθαίνει! Ένιωσα τον θάνατο της στο σώμα μου. Ένιωθα αδύναμη και απλά αυτή την στιγμή ήθελα να ξεσπάσω σε κλάμματα.

Έφυγα γρήγορα από τον διάδρομο χωρίς να πω τίποτα στα κορίτσι πήγα στο δωμάτιο μου. Μπήκα μέσα και γρήγορα έπεσα στο κρεβάτι μου αφήνοντας επιτέλους τα δάκρυα μου ελεύθερα.

Γιατί το έκανε αυτό? Γιατί αν δεν με ήθελε απλά δεν μου το ξεκαθάριζε χθες? Και άμα δεν με θέλει γιατί να με φιλήσει? Γιατί θέλει να με βασανίζει? Τι του έχω κάνει τέλος πάντων?*γιατί είναι μπάσταρδος!*

Τόσα αναπάντητα ερωτήματα να τριγυρίζουν στο κέφαλο μου. Νιώθω πως θα εκραγεί!

Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα φουριόζα η Χριστίνα. Χωρίς να πει κάτι έρχεται και με αγκαλιάζει. Την είχα τόση ανάγκη αυτή την αγκαλιά.