Percy kaybolalı iki hafta olmuştu ve bakmadığımız yer kalmamıştı. Ne yapacağımı bilemiyordum. Her şey iyi giderken yine bozulmuştu. Bizim ilişkimiz böyleydi zaten, asla yolunda gitmeyen bir sürü engellerle kaplı zor bir yolculuktu. Kampın en iyilerinden oluşan güçlü bir arama grubu kurmuştum klübe liderleri ile yaptığım sık sık toplantılar sonuç vermiyordu ama asla pes etmeyecektim bunu percy e borçluydum. Ona olan sevgim, saygım ve aşkım pes etmeme engel olan en büyük güçtü ve asla pes etmeyecektim. Şu zamana kadar 34 kişiden oluşan bir arama grubum vardı Ares kulübesi yardımda bulunmayacağını söylesede kherion bu durumu halletmiş ve bize çok güçlü beş adam yollamıştı. Gruptaki herkes Percy i seviyordu ve bu bize yeterdi. Melez kampının ve yakınındaki ilk yirmi kilometreyi taramıştık. Ve bir iz bile bulamadık. Ve percy nin yakınlarda olmadığından emindik. Öğrendiğimiz yeni kehanet üzerine bakmaktan başka çaremiz kalmamıştı bütün dünyaya bakamazdık. Gece gündüz üzerine düşünüyordum son dört gecedir uyuyamamıştım bile. Tüm Athena klübesi olarak nöbetleşe şekilde kehanet üzerine çalışıyorduk. Her gece belki uyuyabilirim diye percy nin en sevdiği yere gidiyorum ve kumsalda oturup denizin çok güzel olan ve aynı percy gibi kokan tuzlu kokusunu kokluyorum ve biraz da olsa ona olan inancımı arttırıyorum.
