Hayallerimin Katili

Babasızlık

Babasızlık öldürmez,
Süründürür...

İnsan bazen düşünüyor hayatta, ben neden geldim bu dünyaya,  diye. Biz insanlar doğmadan başlar çilemiz. Anne rahminden dışarı çıkıp ağladığımız an başlamıştır hayat bizim için. Her insan doğar ama kaderi farklıdır. Ve biz bazı insanlar kaderimize ağlarken bazılarımız yalnızca lüks yaşamına feryat eder. Bazılarımız aşk acısı çeker, bazılarımız anne babası yok diye acı çeker, bazılarımız evlat acısı çeker, bazılarımız babası hayatta olduğu halde yok gibi takındıkları için acı çeker. Herkesin derdi kendine büyüktür. İnsanların üzüntüleride farklıdır. Biri sevgilisi konuşmuyor diye üzülürken diğeri de bugün de aç kaldık  diye üzülür. Her yiğidin yoğurt yiyişi farklıdır.    
   "Baba" kelimesi 4 harf , 1 kelime, 2 hece ,  2 ünsüz ve 2 ünlü harflerinden oluşmaktadır. Aslında bu bilgiyi hepiniz bilirsiniz. Amma ve lakin bu bilgi benim için özeldir. Çünkü bu "baba" kelimesidir. Ağızdan kolayca çıkabilen fakat yürekten zor çıkandır. Baba kulağa hoş gelen ses tonuyla çıkar, insana güven , huzur verir. Her insan yürekten baba diyemez. Baba demek kolay değildir. Belki bir çoğunuz en ufak bir şey yaşadığında babasının sıcak kollarına giderdi. Belki birçoğunuz tıpkı Safiye Nine gibi Allah 'a söylerdiniz derdinizi. Her kızın ilk aşkı babasıdır, diyorlar. İşte bazılarımız her kız'a girmiyor. Çünkü bu kızlar küçük yaşta hayatı sırtlayan, kaderiyle yüzleşmiş olgun kızlardır. Yaraları kanayan kızlar özeldir, sevilmelidir.

Hayatta en zor şeyde
Bir baba'ya mektup yazıp verememektir.
Sevgili baba,
Nasıl bir giriş yapsam bilemedim. Daha doğrusu düşünemedim. En iyisi ben konuya gireyim baba. Zira sen çok konuşanı seviyorum sevmezsin baba. Nasılsın? Keyfin yerinde mi ? Hayat nasıl gidiyor? Şu an da sana içimden "canım babam" demek geldi. Ve diyorum da "canım babam" bana kızamazsında , vuramazsında. Çünkü yanında yokum. Neden sevmedin beni baba? Ne yaptım ben sana ? Oysa ne de çok severdim seni eğer bir kez "güzel kızım " deseydin bana. Ben seni çok sevdim. Sen benim sağ tarafımdın baba. Bilirsin ben en çok sağımı severim. Hatta sağ elimle yazarım. Kalbimin sağ tarafı acıyor bazen baba. Çünkü orada sen varsın ve paramparça. Bazen sadece kalbimin sol tarafının olduğuna inanıyorum. Daha doğrusu inanmak istiyorum. Ben hiç yürekten baba diyemedim sana. Ne zaman yürekten söylesem o gözlerindeki kini,  nefreti gördüm. Bu yüzden söylemekten korktum. Öyle zamanlar oluyor ki sana teşekkür ediyorum. Bana çocuk yaşımda hayatı öğrettiğin için. Bazen senden nefret ediyorum ,  çünkü her babalı çocuğu bana imrendirdiğin için. Çok şey istemedim ben senden sadece beni sevmeni ve bir kere "güzel kızım" demeni istedim. Annemde söylüyor ama senin ses tonunla hiç uyuşmuyor. Ben senin yüzünden keşke ve belki kelimesini hayatımın merkezine koydum. Bana hiç çocukmuşum gibi davranmadın. Bana yetişkinmişim gibi davrandın. Bu yüzden çocukluğumu aldun benden. Bana çocukkuğumu geri ver baba. Bana gençliğimi geri ver. Çok mu ley istiyorum be baba? Sen bir bebek alsan ben çocuk olurum. Sen benle bir dertleşsen ben sonsuz olurum. Ben arkadaşlarımın babalarına hep özendim. Biliyormusun baba,  küçükken arkadaşlarım hergün babaları ne aldı ,  ne yaptı diye anlatırlardı. Sıra bana geldiğinde bana birşey almadı,  yine dövdü diyemezdim. Hep yalan söylerdim. Kendimce doğru olanı yapardım. Ne çok şey yaşatamadın  bana. Bundan sonra senden nefret ediyorum. Seni sevmiyorum. Sana kinimide ,  nefretimide,  yazsam sayfalara yetmez. Kısa keseyim baba,  sen evladının ' KATİLİ ' oldun...