İNTİKAM

İNTİKAM - TANITIM

İnsanlar..

Onlardan ne kadar nefret ediyordum acaba? Bu sorunun cevabını çok merak ediyordum. O kadar çok nefret ediyordum ki..boyutunu ben bile bilmiyordum. Ama aralarında biri vardı ki nefret edemiyordum.

Bana "Dört göz, maymun surat, diş tellerin o kadar güzel ki bence çıkart herkes kıskanmasın, şişko, yemiş yemiş sıçmamış.." demesine rağmen ondan nefret edemiyordum. Platonik aşığım. Ilk aşkım. Ondan vazgeçmek mümkün değildi. Çok güçlü bir bağ hissediyordum ona karşı. Bu bağ koparılamaz bir bağ idi.

Okul başlıyordu yine. Yine önyargılar, yine o dik dik bakışlar. Hiçbirini istemiyordum hayatımda. Sınıfa geçtim ve ders başlayınca dinlemeye başladım.

Teneffüs zili çaldığında rahatlamıştım. Kantine inecektim ama korkuyordum o bakışlardan. Yine de cesaretimi topladım ve indim. Gözlerim yine platonik aşığım Çağan'ı bulmuştu. Korkuyordum. Buraya doğru geliyordu. Genelde bana doğru geldiği zamanlarda çok kötü şeyler olurdu. Kalbim hic olmadığı kadar hızlı çarpıyordu. Ama o hiçbir şey yapmadan bana çarptı. Elimdeki kahve üstüme döküldü. Bakışları bana kaydı.

"Bende seni arıyordum. Seninle konuşmak istediklerim var." dedi ve devam etti "sana ettiğim hakaretler yüzünden Özür dilemeye geliyordum ne oldu bilmiyorum ama senin hakkında iyi düşünmeye başladım. " gozlerim umutla dolmuştu. Ama onda pismanlik göremiyordum. Umrumda değildi bunlari soyledi ya onu affedebilirdim.

Biraz konuştuk ve onun arkadaşlarının yanına gittik. Bir anda daha yeni yanımda duran Çağan'ın gözleri gitmiş, başka bir gözle bakan Çağan gelmişti. Gözlerinde alayın tonları vardı ve bu oldukça koyu bir tondu. "Sen.." dedi ve bir kahkaha patlattı "gerçekten..bana inandın mı?" kahkahasında adeta boguluyordu. Gözlerim doldu. Tutamıyordum. Ilk defa ona karşı bir nefret duygusu besledim içimde. Bu oyun çok fazla olmuştu benim için. Fazla ağır..